Abstract
The Hanafi (حنفي Ḥanafī ), school is one of the four Madhhabs (schools of law)
in jurisprudence (Fiqh) within Sunni Islam. The Hanafi madhhab is named after the Khurasani
Iranian scholar Abu Hanifa an-Nu‘man ibn Thābit (699-767), a Tabi‘i whose legal views were
preserved primarily by his two most important disciples, Abu Yusuf and Muhammad al-Shaybani.
This is the most prominent among all Sunni Schools and it has the most adherents in the Muslim
world. In this article Hanafî Ebulfez Elchibey and its main aspects are discussed.
Keywords
Abstract
Hanefilik, İmam-ı Âzam lâkabıyla şöhret bulan Ebû Hanîfe'ye izâfe edilen fıkıh ekolünün adıdır. Hanefilerin itikatta (inançta) mezhepleri ise maturidiyedir. İsmini kurucusu Ebû Hanife'den (Numan bin Sabit) (699-767) alır. Türkistan, Afganistan, Türkiye, Hindistan ve Pakistan'da yaygındır. Hanefi mezhebi dört sünni mezhebin nüfus açısından en genişidir. Hanefi mezhebinde bir konuda hüküm çıkarmak için önce "kitaba" (yani İslam'ın kutsal kitabı Kur'an'a) başvurulur. Kitapta bir delil bulunamazsa sünnete bakılır. Sünnette de yoksa sahabenin birinin görüşü temel alınır. Sahabi sözünde de bir cevap bulunamazsa en son kıyas'a başvurulur. Bazen maslahat icabı kıyas tercih edilir. Ebülfez Elçibey’in bu makalesinde ise Hanefilik ve onun esas yönleri ele alınmıştır.
Keywords
Details
| Other ID | JA99NT43ZY |
|---|---|
| Journal Section | Articles |
| Authors | |
| Publication Date | December 1, 2014 |
| Published in Issue | Year 2014 Volume: 1 Issue: 3 |
По всем вопросам приема статей и выпуска очередных номеров обращаться в редакцию соответствующего журнала