Abstract
Individuals positioned in the contents produced by the media, one of the most influential institutions in today's societies, encounter a form of culture. This culture produced by the media using the moulds of the traditional structure is defined as 'popular culture'. In recent years, it is observed that the "K-Pop" music genre of South Korean culture has rapidly spread and become popular in Turkey as in the whole world. The impact of the popularisation of this global form of entertainment is not limited to digital platforms but extends to public life. The main purpose of this study is to examine how the popularity of K-Pop groups can be explained by popular culture approaches. In this context, the perspectives of two different schools, the Frankfurt School and the School of Cultural Studies, on popular culture are compared and an evaluation of K-Pop is made with the arguments of both approaches. Within the scope of the research, the virtual representations of South Korean popular music group members and the 'emotional' bond between these representations and K-pop fan groups in Turkey were analysed: What are the emotional space created and the pathways through which pleasure is travelled? Why is the desire for fame so common among individuals? In order to find answers to these questions, in-depth interviews were conducted with fan groups through face-to-face and video conferencing methods. This research has a qualitative design that aims to reveal the interaction of K-pop fan groups in Turkey with these virtual representations and the results of the emotional bond produced by this interaction in a multidimensional way. In the light of the interviews associated with semi-structured questions, digital platforms such as Sourmagazine, Bubble, Weverse, which are frequently visited by the fan communities of K-pop music groups, were also evaluated in terms of fan-fame interaction, so that the emotional bond produced by this interaction with the interviewees was analysed. Thanks to this emotional bond, it was found that the K-Pop music genre strengthens social ties in both public and digital environments contrary to what is thought.
References
- Adorno W. T. (2020). Çeviren: Ülner Nihat, Tüzel Mustafa, Gen Elçin. Kültür Endüstrisi, Kültür Yönetimi. İstanbul: İletişim Yayınları.
- Alankuş S.: Derleyen (2003). Medya ve Toplum. İstanbul: IPS İletişim Vakfı Yayınları.
- Aral Ayışığı G. (2018). A New Audience Experience: Revisiting Uses and Gratifications Approach in the Framework of Subscription Video-on-Demand Platforms. İstanbul Bilgi University Institute of Social Sciences Media and Communication Systems Master’s Degree Program, İstanbul.
- Ay A. (2020). Medya ve Kültür Endüstrisi Eleştirisinin Yeniden Üretimi. Selçuk İletişim Dergisi, Cilt: 13, Sayı: 1.
- Aydın Şakı O. (2018). Arenadan Ekrana Şöhret Kültürü. Ankara: İmge Kitabevi.
- Başer E. (2020). Kullanıcı Deneyimi ve Kişiselleştirme Bağlamında Bir Dijital Platform İncelemesi. Selçuk İletişim Dergisi, Cilt: 13, Sayı: 2.
- Binark M. (2020). Asya’da Popüler Kültür ve Medya. Uğur Mumcu Araştırmacı ve Gazetecilik Vakfı: um:ag.
- Binark M. (2019). Kültürel Diplomasi ve Kore Dalgası “Hallyu”: Güney Kore’de Sinema Endüstrisi, K-Dramalar ve K-Pop. Ankara: Siyasal Kitabevi.
- Binark M., Demir E., Lena F., Asena A., Tevetoğlu M. (2022). Müzik Üretimi ve Tüketiminde Dijital Kültürün Rolü. Varlık Dergisi, Sayı:1382.
- Bourse M. (2017). Çeviren: Halime Yücel. Kültürel Çalışmaları Anlamak. İstanbul: İletişim Yayınları.
- Büyükarslan, Y (2019). İzleyicilerin Dizi İzleme Süreci İçindeki Etkileşiminin Analizi. Yeni Medya Elektronik Dergisi, Sayı: 3, Cilt:2.
- Diker C. (2019). Az Daha Fazladır: Dijital Seyir Platformlarının Tüketim Kültürü Açısından İzleyicilerin Seyir Alışkanlıklarına Olan Etkisi. Erciyes İletişim Dergisi, Sayı:1, Cilt: 1.
- Erdoğan İ. (2004). Popüler Kültürün Ne Olduğu Üzerine. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, Yıl: 5, Sayı: 57.
- Erol A. (2009). Müzik Üzerine Düşünmek. İstanbul: Bağlam Yayıncılık.
- Fiske John (1999). Çeviren: İrvan Süleyman. Popüler Kültürü Anlamak. Ankara: Ark Yayınevi.
- Fiske J. (1996). Çeviren: İrvan Süleyman. İletişim Çalışmalarına Giriş. Ankara: Ark Yayınevi.
- Gans Herbert J. (2017). Popüler Kültür ve Yüksek Kültür. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
- Geray H. (2017). Toplumsal Araştırmalarda Nicel ve Nitel Yöntemlere Giriş. Ankara: Ütopya Yayınevi.
- Genç B. (2019). Mikrop Örneğinde Şöhret Sahibi Bir Figür Olarak Star. Türkiye Sosyal Araştırmacılar Dergisi, Yıl:24, Sayı: 3.
- Güngör N. (2011). İletişim Kuramlar Yaklaşımlar. Ankara: Siyasal Kitabevi.
- Hatipler M. (2017). Postmodernizm, Tüketim, Popüler Kültür ve Medya. Bilgi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt:1, Sayı:1.
- İrvan S., Derleyen (1997). Medya, Kültür, Siyaset. Ankara: Ark Yayınevi.
- Jenkins H. (2016). Cesur Yeni Medya: Teknolojiler ve Hayran Kültürü. İstanbul: İletişim Yayınları.
- Karaduman S. (2017). Yeni İletişim Teknolojileri ve Film İzleme Alışkanlıkları.
- Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı: 1, Cilt: 2.
- Lefebvre H. (2013). Çeviren: Gürbüz Işın. Modern Dünyada Gündelik Hayat. İstanbul: Metis Yayınları.
- Maigret E. (2011). Çeviren: Halime Yücel. Medya ve İletişim Sosyolojisi. İstanbul: İletişim Yayınları.
- Manovich, L. (2001). The Language of New Media. MIT Press.
- Matrix, S. (2014). The Netflix Effect: Teens, Binge Watching, and On-Demand Digital Media Trends. Jeunesse: Young People, Texts, Cultures, Volume: 6, Issue:1.
- McLuhan, Powers (2001). Global Köy. İstanbul: Scala Yayıncılık.
- Mutlu E. (2005). Globalleşme, Popüler Kültür ve Medya. Ankara: Ütopya Yayınevi.
- Rojek C. (2001). Şöhret. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- Sığrı Ü. (2018). Nitel Araştırma Yöntemleri. İstanbul: Beta Yayınları.
- Stevenson N. (2008). Çeviren: Orhon Göze, Aksoy Barış Engin. Medya Kültürleri, Sosyal Teori ve Kitle İletişimi. Ankara: Ütopya Yayınevi.
- Şakı Aydın O. (2019). Yeni izleme biçimleri ve Netflix içerikleri: Ritzer’in Mcdonaldlaşma Tezi Ekseninde Bir Değerlendirme. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, Sayı: 63, Cilt: 12.
- Turner G. (2016). Çeviren: Özçetin Deniz ve Burak. İngiliz Kültürel Çalışmaları. Ankara: Heretik Yayınevi.
- Türker H., Sarı Ü. (2021). Dijital Platform Kullanıcılarının İzleme Alışkanlıklarına Yönelik Bir Araştırma: Netflix Örneği. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt: 21, Sayı: 1.
- Yurdakul Ş. (2019). Kültür Endüstrilerinin Yaratılmasında Dijital Medyanın Rolü.
- Kocaeli Üniversitesi İletişim Fakültesi Araştırma Dergisi, Sayı:14, Cilt:14.
Abstract
Günümüz toplumları üzerindeki en etkili kurumlardan biri olan medyanın ürettiği içeriklerin içinde konumlanan bireyler, bir kültür biçimi ile karşılaşmaktadır. Medyanın, gelenekçi yapının kalıplarını kullanarak ürettiği bu kültür, ‘popüler kültür’ olarak tanımlanmaktadır. Son yıllarda tüm dünyada olduğu gibi Türkiye’de de Güney Kore kültürüne ait “K-Pop” müzik türünün hızla yayıldığı ve popüler hale geldiği görülmektedir. Bu küresel eğlence biçiminin yaygınlaşmasının etkisi dijital platformlarla sınırlı kalmayıp kamusal hayata kadar uzanmaktadır. K-Pop gruplarının belirtilen popülerliğinin, popüler kültür yaklaşımlarınca nasıl açıklanabileceği bu çalışmanın temel amacıdır. Bu bağlamda iki farklı ekol olan Frankfurt Okulu ve Kültürel Çalışmalar Okulu’nun popüler kültüre bakış açıları karşılaştırılmış ve her iki yaklaşımın argümanları ile K-Pop’a yönelik bir değerlendirme yapılmıştır. Araştırma kapsamında, Güney Koreli popüler müzik grubu üyelerinin sanal temsilleri ve söz konusu temsillerle Türkiye’deki K-pop hayran grupları arasındaki ‘duygusal’ bağ incelenmiş, bu kapsamda da şu araştırma soruları öne çıkmıştır: Bu yaratılan duygusal alan ve hazzın geçtiği yollar nelerdir? Şöhretler için duyulan arzu bireyler arasında neden bu kadar yaygındır? Bu sorulara yanıt bulabilmek adına hayran gruplarıyla yüz yüze ve video konferans yöntemiyle derinlemesine görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Bu araştırma, Türkiye’de K-pop hayran gruplarının söz konusu sanal temsillerle olan etkileşimini ve bu etkileşimin ürettiği duygusal bağın neticelerini çok boyutlu bir şekilde ortaya koymayı amaçlayan nitel bir tasarıma sahiptir. Yarı yapılandırılmış sorularla ilişkilendirilen görüşmeler ışığında K-pop müzik gruplarının hayran toplulukları tarafından sıklıkla ziyaret edilen Sourmagazine, Bubble, Weverse gibi dijital platformlar da hayran-şöhret etkileşimi açısından değerlendirilmiş böylelikle görüşme yapılan kişilerle bu etkileşimin ürettiği duygusal bağ çözümlenmiştir. Bu duygusal bağ sayesinde K- Pop müzik türünün hem kamusal hem de dijital ortamlarda sosyal bağları düşünülenin aksine güçlendirdiği bulgulanmıştır.
References
- Adorno W. T. (2020). Çeviren: Ülner Nihat, Tüzel Mustafa, Gen Elçin. Kültür Endüstrisi, Kültür Yönetimi. İstanbul: İletişim Yayınları.
- Alankuş S.: Derleyen (2003). Medya ve Toplum. İstanbul: IPS İletişim Vakfı Yayınları.
- Aral Ayışığı G. (2018). A New Audience Experience: Revisiting Uses and Gratifications Approach in the Framework of Subscription Video-on-Demand Platforms. İstanbul Bilgi University Institute of Social Sciences Media and Communication Systems Master’s Degree Program, İstanbul.
- Ay A. (2020). Medya ve Kültür Endüstrisi Eleştirisinin Yeniden Üretimi. Selçuk İletişim Dergisi, Cilt: 13, Sayı: 1.
- Aydın Şakı O. (2018). Arenadan Ekrana Şöhret Kültürü. Ankara: İmge Kitabevi.
- Başer E. (2020). Kullanıcı Deneyimi ve Kişiselleştirme Bağlamında Bir Dijital Platform İncelemesi. Selçuk İletişim Dergisi, Cilt: 13, Sayı: 2.
- Binark M. (2020). Asya’da Popüler Kültür ve Medya. Uğur Mumcu Araştırmacı ve Gazetecilik Vakfı: um:ag.
- Binark M. (2019). Kültürel Diplomasi ve Kore Dalgası “Hallyu”: Güney Kore’de Sinema Endüstrisi, K-Dramalar ve K-Pop. Ankara: Siyasal Kitabevi.
- Binark M., Demir E., Lena F., Asena A., Tevetoğlu M. (2022). Müzik Üretimi ve Tüketiminde Dijital Kültürün Rolü. Varlık Dergisi, Sayı:1382.
- Bourse M. (2017). Çeviren: Halime Yücel. Kültürel Çalışmaları Anlamak. İstanbul: İletişim Yayınları.
- Büyükarslan, Y (2019). İzleyicilerin Dizi İzleme Süreci İçindeki Etkileşiminin Analizi. Yeni Medya Elektronik Dergisi, Sayı: 3, Cilt:2.
- Diker C. (2019). Az Daha Fazladır: Dijital Seyir Platformlarının Tüketim Kültürü Açısından İzleyicilerin Seyir Alışkanlıklarına Olan Etkisi. Erciyes İletişim Dergisi, Sayı:1, Cilt: 1.
- Erdoğan İ. (2004). Popüler Kültürün Ne Olduğu Üzerine. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, Yıl: 5, Sayı: 57.
- Erol A. (2009). Müzik Üzerine Düşünmek. İstanbul: Bağlam Yayıncılık.
- Fiske John (1999). Çeviren: İrvan Süleyman. Popüler Kültürü Anlamak. Ankara: Ark Yayınevi.
- Fiske J. (1996). Çeviren: İrvan Süleyman. İletişim Çalışmalarına Giriş. Ankara: Ark Yayınevi.
- Gans Herbert J. (2017). Popüler Kültür ve Yüksek Kültür. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
- Geray H. (2017). Toplumsal Araştırmalarda Nicel ve Nitel Yöntemlere Giriş. Ankara: Ütopya Yayınevi.
- Genç B. (2019). Mikrop Örneğinde Şöhret Sahibi Bir Figür Olarak Star. Türkiye Sosyal Araştırmacılar Dergisi, Yıl:24, Sayı: 3.
- Güngör N. (2011). İletişim Kuramlar Yaklaşımlar. Ankara: Siyasal Kitabevi.
- Hatipler M. (2017). Postmodernizm, Tüketim, Popüler Kültür ve Medya. Bilgi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt:1, Sayı:1.
- İrvan S., Derleyen (1997). Medya, Kültür, Siyaset. Ankara: Ark Yayınevi.
- Jenkins H. (2016). Cesur Yeni Medya: Teknolojiler ve Hayran Kültürü. İstanbul: İletişim Yayınları.
- Karaduman S. (2017). Yeni İletişim Teknolojileri ve Film İzleme Alışkanlıkları.
- Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı: 1, Cilt: 2.
- Lefebvre H. (2013). Çeviren: Gürbüz Işın. Modern Dünyada Gündelik Hayat. İstanbul: Metis Yayınları.
- Maigret E. (2011). Çeviren: Halime Yücel. Medya ve İletişim Sosyolojisi. İstanbul: İletişim Yayınları.
- Manovich, L. (2001). The Language of New Media. MIT Press.
- Matrix, S. (2014). The Netflix Effect: Teens, Binge Watching, and On-Demand Digital Media Trends. Jeunesse: Young People, Texts, Cultures, Volume: 6, Issue:1.
- McLuhan, Powers (2001). Global Köy. İstanbul: Scala Yayıncılık.
- Mutlu E. (2005). Globalleşme, Popüler Kültür ve Medya. Ankara: Ütopya Yayınevi.
- Rojek C. (2001). Şöhret. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- Sığrı Ü. (2018). Nitel Araştırma Yöntemleri. İstanbul: Beta Yayınları.
- Stevenson N. (2008). Çeviren: Orhon Göze, Aksoy Barış Engin. Medya Kültürleri, Sosyal Teori ve Kitle İletişimi. Ankara: Ütopya Yayınevi.
- Şakı Aydın O. (2019). Yeni izleme biçimleri ve Netflix içerikleri: Ritzer’in Mcdonaldlaşma Tezi Ekseninde Bir Değerlendirme. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, Sayı: 63, Cilt: 12.
- Turner G. (2016). Çeviren: Özçetin Deniz ve Burak. İngiliz Kültürel Çalışmaları. Ankara: Heretik Yayınevi.
- Türker H., Sarı Ü. (2021). Dijital Platform Kullanıcılarının İzleme Alışkanlıklarına Yönelik Bir Araştırma: Netflix Örneği. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt: 21, Sayı: 1.
- Yurdakul Ş. (2019). Kültür Endüstrilerinin Yaratılmasında Dijital Medyanın Rolü.
- Kocaeli Üniversitesi İletişim Fakültesi Araştırma Dergisi, Sayı:14, Cilt:14.
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Subjects | Cultural Studies (Other) |
| Journal Section | Makaleler |
| Authors | |
| Publication Date | December 31, 2023 |
| Submission Date | October 6, 2023 |
| Published in Issue | Year 2023 Volume: 5 Issue: 2 |
