Pamukkale Üniversitesi İletişim Bilimleri Dergisi

Abstract

İletişim teknolojilerinde yaşanan gelişmeler ve bu gelişmelerin gazetecilik yapma pratiklerine doğrudan ve dolaylı etkileri, gazetecilik yapma biçimlerine yönelik yeni sınıflandırmaları beraberinde getirmiştir. Son yıllarda veri gazeteciliği, robot gazeteciliği, algoritmik gazetecilik gibi öne çıkan dijital gazetecilik trendleri gazetecilik pratiklerini daha çok teknolojik gelişmeler üzerinden sınıflandırırken, gazeteciliğin krizine ilişkin normatif yaklaşımlar da ortaya çıktığı görülmektedir. Bu çabalardan biri, özellikle ABD medya ekosistemi odağında gelişen “çözüm gazeteciliği” (solutions journalism) yaklaşımıdır.
Bu çalışmada, çözüm gazeteciliği teorik ve normatif boyutlarıyla ele alınarak, yaklaşımın sunduğu perspektifin gazeteciliğin yaşadığı güncel krize cevap verme kapasitesi üzerine bir değerlendirme yapılacaktır. İlgili literatür uluslararası ölçekte tarandığında, çözüm gazeteciliğinin yükselen bir tartışma alanı olduğu tespit edilmiştir. Buna karşın Türkçe yazında, çözüm gazeteciliğine ilişkin çalışmaların oldukça sınırlı olduğu dikkat çekmektedir. Bahsi geçen yayınlar ise akademik çalışmalar olmayıp; gazetecilik alanıyla ilgili çevrimiçi platformlarda yayımlanan tasvir edici açıklamalardan oluşmaktadır. Bu açıdan ilgili literatür katkıya açık durumdadır ve bu çalışmada çözüm gazeteciliğine ilişkin bir literatür taraması gerçekleştirilecektir. Bu bağlamda çalışma, ilgili yazına hem katkı sağlamak hem de araştırmacılarda bu yazına ilişkin ilgi uyandırma hedefini taşımaktadır. Çalışmanın amacı, çözüm gazeteciliğinin teorik ve kavramsal boyutlarını tanımlamak; aynı zamanda da çözüm gazeteciliğini diğer gazetecilik türlerinden ayırt eden normatif boyutları somutlaştırmaktır. Literatürden elde edilen bulgular, çözüm gazeteciliğine yönelik giderek artan bir ilgi olduğunu ortaya koymaktadır.