BibTex RIS Kaynak Göster

AN EVALUATION IN THE PROCESS OF CONSTITUTING “RISK” CONTAINING MESSAGES AND USING MASS MEDIA IN THE RISK COMMUNICATION

Yıl 2010, Sayı: 14, 87 - 104, 01.12.2010

Eda Turancı

Öz

Today, modern communities face with a great variety of risks due to their specific nature, human acts and for any reasons such as industrialization, technological progress, etc. as well as any specific “natural risks” for traditional communities. Also, development and expansion of the media make an interdisciplinary matter such as risk meaningful for communication disciplinary in line with this process. Furthermore, any risk containing messages communicated by the media increases risk awareness in community and affects risk perception positively or adversely. However, main matter to be considered here how to communicate and offer the risks to community rather than mode of communicating the risks. If it is considered that any communicated messages may create a fear and panic in community, consents of the messages and risk communication strategies need to be executed by a correct, efficient and careful study. Therefore, a great range of processes such as source of the message, media, communication frequency, features of the target audience, words and symbols selected in communication of the message, content of the message, feedback, rearrangement of messages, etc. should be considered in generation of the messages, and each step should be planned and applied efficiently. Accordingly, it is important to pay any necessary attention and take any necessary care to the risk communication and to apply the risk communication as a sub-branch of public relations departments in modern communities, who face with a great variety of risks

Anahtar Kelimeler

Risk Society Risk Communication Mass Media

Kaynakça

  • Arkin, Elaine Bratic (2004). “Translation of Risk Information for the Public Message Development.” Effective Risk Communication: The Role and Responsibility of Government and Nongovernment Organizations. Vincent T. Covello, David B. McCallum, Maria T. Pavlova (der.) içinde. New York&London: Plenum Press.
  • Bauman, Zygmunt (2003). Modernlik ve Müphemlik. Çev., İsmail Türkmen. İstanbul: Ayrıntı.
  • Bayhan, Vehbi (2002). “Risk Toplumu.” Doğu Batı Düşünce Dergisi. 19: 188 203.
  • Beck, Ulrich (1996). Risk Society: Towards a New Modernity. London: Sage Publications.
  • Beck, Ulrich (2005). Siyasallığın İcadı. Çev., Nihat Ülner. İstanbul: İletişim. Capriotti, Paul (2007). “Chemical Risk Communication Through the Internet in Spain.” Public Relation Review. 33 (2007): 326-329.
  • Cılızoğlu, Gamze Y. ve Sayımer, İdil (2009). “Yazılı Basında Risk Algılamasının Oluşturulması Süreci: Küresel Isınma Örneği.” Marmara İletişim Dergisi. Temmuz: 7-21.
  • Cottle, Simon (1998). “Ulrick Beck, „Risk Society‟ and the Media.” European Journal of Communication. Vol. 13(1): 5-32.
  • Covello, Vincent T. (1997). “Risk Perception, Risk Communication and EMF exposure: Tools and Techniques for Communicating Risk Information.” Risk Perception, Risk Communication and Its Application to EMF Exposure. R.Matthes, J.H. Bernhardt, M.H.Repacholi (der.) içinde. München: Markl-Druck.
  • Covello, Vincent T., McCallum David B. ve Pavlova, Maria (2004).
  • “Inventory of Government Risk Communication Programs.” Effective Risk Communication: The Role and Responsibility of Government and Nongovernment Organizations. Vincent T. Covello, David B.
  • McCallum, Maria T. Pavlova (der.) içinde. New York&London: Plenum Press.
  • Çelebi, Aykut (2001). “Risk ve Olumsallık: Sosyal Teori-Sosyal Felsefe İlişkisini Anlamaya Yönelik İki Anahtar Kavram.” Ankara Üniversitesi SBF Dergisi. C.56(1): 23-52.
  • Çınarlı, İnci (2005). “Risk İletişimi Açısından SARS (Şiddetli Akut Solunum Sendromu) Salgını.” Galatasaray Üniversitesi İletişim Dergisi. Haziran. Sayı: 02: 55-69.
  • Çınarlı, İnci (2009). “Risk Toplumu‟nda Sorumluluk Kavramı ve Medyanın Risk İletişimindeki Rolü Üzerine.” Belirsizlik Toplumu’nun Krizi. İnci Çınarlı (der.) içinde. İstanbul: Beta.
  • Furedi, Frank (2001). Korku Kültürü: Risk Almamanın Riskleri. Çev., Barış Yıldırım. İstanbul: Ayrıntı.
  • Giddens, Anthony (2000). Elimizden Kaçıp Giden Dünya. Çev., Osman Akınhay. İstanbul: Alfa.
  • Giddens, Anthony (2010). Modernliğin Sonuçları. Çev., Ersin Kuşdil. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
  • Güler, Çağatay ve Çobanoğlu, Zakir (1997). Risk İletişimi ve Risk Yönetimi. Ankara: Çevre Sağlığı Temel Kaynak Dizisi No.47.
  • Heath, Robert L. ve Palenchar, Michael (2000). “Community Relations and Risk Communication: A Longitudinal Study of the Impact of Emergency Response Messages.” Journal of Public Relations Research. 12(2) : 131-161.
  • Keyman, Fuat (1995). “Küçülen ve Parçalanan Dünyada Siyaseti Anlamak.” Toplum ve Bilim. No:68: 41-64.
  • Köse, Hüseyin (2007). “Yeni Risk Tanımlamalarında Küresel Medya.” Selçuk İletişim Dergisi. 5,1: 42-51.
  • Kumar, Krishan (2004). Sanayi Sonrası Toplumdan Post-modern Topluma: Çağdaş Dünyanın Yeni Kuramları. Çev., Mehmet Küçük. Ankara: Dost.
  • Luhmann, Niklas (1993). Risk: A Sociological Theory. New York: de Gruyter. Luhmann, Niklas (1996). “Modern Society Shocked By Its Risks.” Social Sciences Research Centre Occasional Paper 17. http://hub.hku.hk/bitstream/10722/42552/1/17.pdf. [27.11.2010].
  • Lundgren, Regina E. ve McMakin, Andrea H. (2004). Risk Communication: A Handbook for Communicating Environmental, Safety and Health Risks. Columbus: Battelle Press.
  • Morgan, M. Granger ve Fischhoff, Baruch ve Bostrom, Ann ve Atman, Cynthia J., (2002). Risk Communication: A Mental Models Approach. New York: Cambridge University Press.
  • Palenchar, Michael J. ve Heath, Robert L. (2007). “Strategic Risk Communication: Adding Value to Society.” Public Relation Review. 33 (2007) : 120-129.
  • Sellnow, Timothy L. ve Ulmer, Robert R. ve Seeger, Matthew W. ve Littlefield, Robert S. (2009). Effective Risk Communication: A Message Centered Approach. New York: Springer.
  • Slattery, Martin (2008). Sosyolojide Temel Fikirler. Bursa: Sentez Yayıncılık. Taylor, Maureen ve Kent, Michael L. (2007). “Taxonomy of Mediated Crisis Response.” Public Relation Review. 33 (2007): 140-146.
  • Turner, Monique Mitchell (2007). “Using Emotion in Risk Communication: The Anger Activism Model.” Public Relation Review. 33 (2007): 114- 119.
  • UNESCO (2006), “World Health Report.” By Means of Water We Give Life ToEverything. http://www.unesco.org/bpi/wwap/press/pdf/wwdr2_chapter_6.pdf. 204-237. [27.11.2010].
  • Wilkinson, Ian (2001). Anxiety in a Risk Society. New York: Routledge. Williams, David E. (1998). “Expanding the Crisis Planning Function: Introducing Elements of Risk Communication to Crisis Communication Practice.” Public Relation Review. 24 (3) : 387-400.
  • Yakut, İnci (2008). İletişim Bilimi Perspektifinden Risk İletişimi Stratejileri. İzmit: Umuttepe. Yılmaz, Cevdet (2010). Risk Kapıyı Kırınca. İstanbul: Libra.

RİSK İLETİŞİMİNDE KİTLE İLETİŞİM ARAÇLARININ KULLANIMI VE “RİSK” İÇERİKLİ MESAJLARIN OLUŞTURULMASI SÜRECİNE YÖNELİK BİR DEĞERLENDİRME

Yıl 2010, Sayı: 14, 87 - 104, 01.12.2010

Eda Turancı

Öz

Geleneksel toplumlara özgü “doğal risklerin” yanında günümüz modern toplumları, kendine özgün yapısından, insan eylemlerinden, sanayileşme ve teknolojik ilerleme vb. gibi nedenlerden dolayı çok çeşitli risklerle karşı karşıya kalmaktadır. Bu sürece paralel olarak iletişim araçlarının da gelişmesi ve yaygınlaşması, risk gibi disiplinler arası bir konuyu iletişim disiplini açısından da anlamlı kılmaktadır. Aynı zamanda iletişim araçlarından iletilen risk içerikli mesajlar toplumdaki risk farkındalığını da arttırmakta ve risk algısını olumlu ya da olumsuz yönde etkilemektedir. Ancak, burada dikkat edilmesi gereken esas konu, risklerle ilgili mesajların iletilmesinden ziyade topluma nasıl iletildiği, nasıl sunulduğudur. İletilen mesajların toplumda korku ve panik yaratabileceği göz önünde bulundurulsa mesajların içeriklerinin ve risk iletişimi stratejilerinin doğru, etkili ve titiz bir çalışma ile yürütülmesi gerekmektedir. Bu nedenle mesajların oluşturulması sürecinde, mesajın kaynağı, iletim aracı, ileti sıklığı, hedef kitlenin özellikleri, mesajın aktarımında seçilen kelimeler ve semboller, mesajın içeriği, geri bildirim alma ve bu doğrultuda mesajın yeniden düzenlenmesi süreci vb. gibi pek çok sürece dikkat edilmeli ve her adım etkili bir şekilde planlanmalı ve uygulanmalıdır. Buna göre, çeşitli risklerle yüz yüze kalan modern toplumlarda risk iletişimine gereken dikkati ve özeni göstermek halkla ilişkiler departmanlarının bir alt kolu olarak uygulamaya koymak önemlidir

Anahtar Kelimeler

Risk Toplumu Risk İletişimi Kitle İletişim Araçları

Kaynakça

  • Arkin, Elaine Bratic (2004). “Translation of Risk Information for the Public Message Development.” Effective Risk Communication: The Role and Responsibility of Government and Nongovernment Organizations. Vincent T. Covello, David B. McCallum, Maria T. Pavlova (der.) içinde. New York&London: Plenum Press.
  • Bauman, Zygmunt (2003). Modernlik ve Müphemlik. Çev., İsmail Türkmen. İstanbul: Ayrıntı.
  • Bayhan, Vehbi (2002). “Risk Toplumu.” Doğu Batı Düşünce Dergisi. 19: 188 203.
  • Beck, Ulrich (1996). Risk Society: Towards a New Modernity. London: Sage Publications.
  • Beck, Ulrich (2005). Siyasallığın İcadı. Çev., Nihat Ülner. İstanbul: İletişim. Capriotti, Paul (2007). “Chemical Risk Communication Through the Internet in Spain.” Public Relation Review. 33 (2007): 326-329.
  • Cılızoğlu, Gamze Y. ve Sayımer, İdil (2009). “Yazılı Basında Risk Algılamasının Oluşturulması Süreci: Küresel Isınma Örneği.” Marmara İletişim Dergisi. Temmuz: 7-21.
  • Cottle, Simon (1998). “Ulrick Beck, „Risk Society‟ and the Media.” European Journal of Communication. Vol. 13(1): 5-32.
  • Covello, Vincent T. (1997). “Risk Perception, Risk Communication and EMF exposure: Tools and Techniques for Communicating Risk Information.” Risk Perception, Risk Communication and Its Application to EMF Exposure. R.Matthes, J.H. Bernhardt, M.H.Repacholi (der.) içinde. München: Markl-Druck.
  • Covello, Vincent T., McCallum David B. ve Pavlova, Maria (2004).
  • “Inventory of Government Risk Communication Programs.” Effective Risk Communication: The Role and Responsibility of Government and Nongovernment Organizations. Vincent T. Covello, David B.
  • McCallum, Maria T. Pavlova (der.) içinde. New York&London: Plenum Press.
  • Çelebi, Aykut (2001). “Risk ve Olumsallık: Sosyal Teori-Sosyal Felsefe İlişkisini Anlamaya Yönelik İki Anahtar Kavram.” Ankara Üniversitesi SBF Dergisi. C.56(1): 23-52.
  • Çınarlı, İnci (2005). “Risk İletişimi Açısından SARS (Şiddetli Akut Solunum Sendromu) Salgını.” Galatasaray Üniversitesi İletişim Dergisi. Haziran. Sayı: 02: 55-69.
  • Çınarlı, İnci (2009). “Risk Toplumu‟nda Sorumluluk Kavramı ve Medyanın Risk İletişimindeki Rolü Üzerine.” Belirsizlik Toplumu’nun Krizi. İnci Çınarlı (der.) içinde. İstanbul: Beta.
  • Furedi, Frank (2001). Korku Kültürü: Risk Almamanın Riskleri. Çev., Barış Yıldırım. İstanbul: Ayrıntı.
  • Giddens, Anthony (2000). Elimizden Kaçıp Giden Dünya. Çev., Osman Akınhay. İstanbul: Alfa.
  • Giddens, Anthony (2010). Modernliğin Sonuçları. Çev., Ersin Kuşdil. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
  • Güler, Çağatay ve Çobanoğlu, Zakir (1997). Risk İletişimi ve Risk Yönetimi. Ankara: Çevre Sağlığı Temel Kaynak Dizisi No.47.
  • Heath, Robert L. ve Palenchar, Michael (2000). “Community Relations and Risk Communication: A Longitudinal Study of the Impact of Emergency Response Messages.” Journal of Public Relations Research. 12(2) : 131-161.
  • Keyman, Fuat (1995). “Küçülen ve Parçalanan Dünyada Siyaseti Anlamak.” Toplum ve Bilim. No:68: 41-64.
  • Köse, Hüseyin (2007). “Yeni Risk Tanımlamalarında Küresel Medya.” Selçuk İletişim Dergisi. 5,1: 42-51.
  • Kumar, Krishan (2004). Sanayi Sonrası Toplumdan Post-modern Topluma: Çağdaş Dünyanın Yeni Kuramları. Çev., Mehmet Küçük. Ankara: Dost.
  • Luhmann, Niklas (1993). Risk: A Sociological Theory. New York: de Gruyter. Luhmann, Niklas (1996). “Modern Society Shocked By Its Risks.” Social Sciences Research Centre Occasional Paper 17. http://hub.hku.hk/bitstream/10722/42552/1/17.pdf. [27.11.2010].
  • Lundgren, Regina E. ve McMakin, Andrea H. (2004). Risk Communication: A Handbook for Communicating Environmental, Safety and Health Risks. Columbus: Battelle Press.
  • Morgan, M. Granger ve Fischhoff, Baruch ve Bostrom, Ann ve Atman, Cynthia J., (2002). Risk Communication: A Mental Models Approach. New York: Cambridge University Press.
  • Palenchar, Michael J. ve Heath, Robert L. (2007). “Strategic Risk Communication: Adding Value to Society.” Public Relation Review. 33 (2007) : 120-129.
  • Sellnow, Timothy L. ve Ulmer, Robert R. ve Seeger, Matthew W. ve Littlefield, Robert S. (2009). Effective Risk Communication: A Message Centered Approach. New York: Springer.
  • Slattery, Martin (2008). Sosyolojide Temel Fikirler. Bursa: Sentez Yayıncılık. Taylor, Maureen ve Kent, Michael L. (2007). “Taxonomy of Mediated Crisis Response.” Public Relation Review. 33 (2007): 140-146.
  • Turner, Monique Mitchell (2007). “Using Emotion in Risk Communication: The Anger Activism Model.” Public Relation Review. 33 (2007): 114- 119.
  • UNESCO (2006), “World Health Report.” By Means of Water We Give Life ToEverything. http://www.unesco.org/bpi/wwap/press/pdf/wwdr2_chapter_6.pdf. 204-237. [27.11.2010].
  • Wilkinson, Ian (2001). Anxiety in a Risk Society. New York: Routledge. Williams, David E. (1998). “Expanding the Crisis Planning Function: Introducing Elements of Risk Communication to Crisis Communication Practice.” Public Relation Review. 24 (3) : 387-400.
  • Yakut, İnci (2008). İletişim Bilimi Perspektifinden Risk İletişimi Stratejileri. İzmit: Umuttepe. Yılmaz, Cevdet (2010). Risk Kapıyı Kırınca. İstanbul: Libra.
Toplam 32 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Research Article
Yazarlar

Eda Turancı

Yayımlanma Tarihi 1 Aralık 2010
Yayımlandığı Sayı Yıl 2010 Sayı: 14

Kaynak Göster

APA Turancı, E. (2010). RİSK İLETİŞİMİNDE KİTLE İLETİŞİM ARAÇLARININ KULLANIMI VE “RİSK” İÇERİKLİ MESAJLARIN OLUŞTURULMASI SÜRECİNE YÖNELİK BİR DEĞERLENDİRME. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi(14), 87-104.