Öz
Bu
çalışmanın konusu, film sanatını hem bir deneyim hem de bir gösteri işi olarak
nitelendiren Jean Luc Godard’ın Klasik Ortodoks
Sinema’nın dışına çıkarak yarattığı filmsel iskeleti ve geleneksel anlatı
tekniğini tamamen kırdığı Karşı Sineması
üzerinedir. Bu çalışmaya, sinemaya sonunu kestiremediği entelektüel bir mecra olarak bakan Godard’ın, film diline
kazandırdığı yeni öğretileri ilham oluşturmaktadır. Bu
çıkış noktasından hareketle; Hollywood Sineması kapsamındaki yapımlar arasından
Mike Nichols imzalı Wit filmi
seçilmiş, söz konusu filmin Godard’ın karşı
duruşu çerçevesinde yer alıp almadığını tespit etmek amaçlanmıştır. Nihai
olarak, sinemada ana-akımı temsil eden klasik anlatı geleneğinin sorgulamasını
ödev edinerek, sinemanın yedi günahını erdeme çeviren Godard’ın düşünceleri, Wit filmi ile ilişkilendirilmiş; bu
düşüncelerin sinema dilinde nasıl inşa edildiği betimlenmiştir. Bu bağlamda,
Nichols’un, Godard’ın izinden giderek, klasik tarza karşı bir tavır sergilediği
ve klasik anlatı ile modern anlatı arasında güçlü bir köprü inşa ettiği tespit
edilmiştir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Abisel, N. (1995). Popüler Sinema ve Türler (1. Baskı). İstanbul: Alan Yayıncılık.
- Coşkun, E. E. (2011). Dünya Sinemasında Akımlar (2. Baskı). Ankara: Phoenix.
- Dorsay, A. (1997). Yüzyılın Yüz Yönetmeni (2. Baskı). İstanbul: Remzi Kitabevi.
- Godard, J. L. (1991). Godard Godard’ı Anlatıyor (çev. Aykut Derman). İstanbul: Metis Yayınları.
- Gürbüz, Ö. N. (2014). ‘’Modern Sinemanın Erken Tarihi ve Modern Sinema Olarak Jean-LucGodard Sineması‘’, Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi. S. 4. Ss. 160-180.
- Gürkan, H. & Ozan, R. (2014). ‘’Butterfly Effect Filmi Örneğinde Karşı Sinemanın Hollywood’da Dönüşümü’’, Global Media Journal. S. 4. Ss. 154-185.
- Gürkan, H. (2015). Karşı Sinema. Ankara: ES Yayınları.
- Küçükyurt, F. D. &Gürata, A. (2004). Sinemada Anlatı ve Türler. İstanbul: Vadi Yayınları.
- İpek, Ö. (2017). ‘’Peter Wollen’ın Karşı Sinema Kavramı’’, Maltepe Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi. S. 2. Ss.72-87.
- Oluk, A. (2004). Klasik Anlatı Sineması (Hollywood Sineması Bağlamında), Dokuz Eylül Üniversitesi Güzel Sanatlar Enstitüsü, Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi, İzmir.
- Öğüt, H. (2009). ‘’Kadın Filmleri ve Feminist Karşı Sinema’’, Cogito Üç Aylık Düşünce Dergisi: Feminizm. S. 58. Ss. 202-220.
- Kırel, S. (2010). Kültürel Çalışmalar ve Sinema. İstanbul: Kırmızı Kedi Yayınları.
- Moran, B. (2000). Edebiyat Kuramları ve Eleştiri. İstanbul: İletişim Yayınları.
- Tüfekçi, M. E. (2003). “Yapısalcı Yöntem ve Uygulama Alanları”, Tiyatro Araştırmaları Dergisi. Ss. 50-67, Ankara.
- Vertov, D. (2007). Sine-Göz (çev. Ahmet Ergenç). İstanbul: Agora Kitap.
- Wright, M. (2006). Religionand Film: an Introduction. London: I. B. Taurisand Company Limited.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 26 Haziran 2019 |
| Kabul Tarihi | 26 Haziran 2019 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019Sayı: 30 |
- Makale Dosyaları
