Öz
Divorce is defined as the separation of spouses to make a new marriage and the complete termination of their marriage by a legal decision. Divorce is described as an institution as old as marriage. In societies that have reached a certain cultural level and have accepted the state of marriage as a social institution, the right to divorce is restricted by certain customs and laws. But it has not been eliminated in any way. The Turkish society is among the societies in the world with solid and well-established family traditions and Decencies. Among the reasons for divorce are factors such as shah, fame, mental illness, maltreatment, caste, socio-economic inadequacy, adultery, abandonment and severe Decadence. In this research, it is aimed to examine the importance of conflict management and family mediation in order to Decipher the conflicts that occur between spouses during the divorce process. For this purpose, research has been conducted on many topics such as the concept of divorce, divorce conflicts, divorce process, mediation by using the literature search method.
Anahtar Kelimeler
: Conflict Management Divorce Divorce Process Family Mediation
Kaynakça
- ACAR, H. İ. (2010). TDV İslam Anksiklopedisi, Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı.
- AKINTÜRK, T. (2002). Aile Hukuku, İstanbul: Beta Yayınevi.
- AKYÜZ, E. (2020). Çocukluk Çağı Travmaları ve Boşanma İlişkisi: Tekirdağ Büyükşehir Belediyesi Kadın Danışma Merkezlerine Başvuran Bireyler Örneği, İstanbul Gelişim Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
- ARSLAN, C. (2005). Kişiler Arası Çatışma Çözme ve Problem Çözme Yaklaşımlarının Yükleme Karmaşıklığı Açısından İncelenmesi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, Konya.
- BAILEY, J. D. (2000). An Exploration of Empowerment In Divorce Mediation, University of Houston Graduate School of Social Work, Doktora tezi, Houston.
- BARKER, R. L. (1999). The Social Work Dictionary, Washington: NASW.
- BATTAL, A. (2008). Boşanma Sebepleri, Bilimsel Araştırma Projesi Uygulama Sonuçları, Nihai Rapor. İstanbul: Eflatun Matbaacılık.
- CAN, Y. ve AKSU, N. B. (2016). ‘‘Boşanma Sürecinde ve Sonrasında Kadın’’, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 15 (58), (888-902).
- CUMMINGS, E. M. ve DAVIES, P. T. (2014). Çocuklar ve Evlilik Çatışması: Aile Tartışması ve Çözümünün Etkisi, (Çev: Gül Şendil), Ankara: Nobel Yayınları.
- DEUTSCH, M. (2006). Justice and Conflict, (Editörler), Deutsch, M., Coleman, P. T ve Marcus, E.C. The Handbook of Conflict Resolution Theory and Practice, San Franscisco: Jossey-Bass.
- DOĞAN, Ş. (2016). ‘‘Boşanma Nedenlerine Yönelik Tutumlar: Boşanmayı Artırıcı veya Engelleyici Faktörlere Yönelik Tutum Ölçeği Geliştirme Çalışması’’, Itobiad: Journal of the Human & Social Science Researches, 5(4), 991-1011.
- DURAL, M., ÖĞÜZ, T., ve GÜMÜŞ, M. A. (2018). Türk Özel Hukuku, C. III–Aile Hukuku, 13. Baskı, Filiz Kitapevi, İstanbul.
- ERCAN, D. (2017). Aile Danışmanlığı Almayı Kabul Eden ve Reddeden Evli Çiftlerde Boşanmayı Düşünme Nedenleri, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İzmir.
- ERSÖZ, O. (2019). 4721 Sayılı Türk Medeni Kanunu’nda Düzenlenen Boşanma Sebeplerine Genel Bakış. The Journal of Social Science, 3(5), 230-247.
- FOLBERG, J. (1983). A mediation overview: History and dimensions of practice. Mediation Q., GIDDENS, G. (2012). Sosyoloji, Ankara: Kırmızı Yayınları.
- GOTTMAN, J. ve SILVER, N. (2014). Evliliği Sürdürmenin Yedi İlkesi, İstanbul: Varlık Yayınları.
- GÖKCE, B. (2020). Boşanmış Ebeveynlerin Boşanma Nedenleri ve Boşanma Kararlarına İlişkin Bir Nitel Araştırma, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
- GÜLER, B. K. (2014). Boşanmanın hukuki sonuçlarında arabuluculuk.
- GÜNGÖR, Ö. (2007). Araftaki Kimlik Alevilik-Bektaşilik, Ankara: Sonçağ Yayınları.
- HALEY, J. (1988). İletişim: Psikolojik Sorunlar ve Psikoterapi, (Çev: Ali Uzunöz). Ankara: Çark Kitabevi Yayınları.
- HELVACI, S. (2002). İsviçre ve Türk Hukuklarında Boşanma Sebepleri. Prof. Dr. Ömer Teoman’a, 55, 1151-1169.
- İL, S. (2009). ‘‘Aile Arabuluculuğu’’, Toplum ve Sosyal Hizmet Dergisi, 20(1), 23-31.
- KARA, N. (2013). Çiftlerde Yükleme Biçimleri, Çatışma Çözme Stilleri ve Eşin Duygu Dışavurum Tarzları ile Çift Uyumu Arasındaki İlişkilerin İncelenmesi, Haliç Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
- KARAHAN, A. S. (2012). Boşanma Sonrası Yaşama Uyum, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, Ankara.
- KARATAŞ, E. (2019). Boşanmış Aile Çocuklarındaki Uyum Problemleri: Ortak Ebeveynlik Açısından Bir İnceleme, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul. KARİP, E. (2013). Çatışma Yönetimi, Ankara: Pegem Akademi.
- KARSLI, A. (2020). Medeni Muhakeme Hukuku, Filiz Kitapevi, 5. Baskı.
- KUTLU, A. (2016). Çatışma Çözme Psikoeğitim Programının Ortaokul Öğrencilerinin, Çatışma Çözüm Becerileri, Sürekli Öfke ve Öfke İfade Tarzları Üzerindeki Etkisi, Mevlana Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Konya.
- MAYER, B. (2000). The Dynamics of Conflict Resolution: A Practitioner’s Guide, San Francisco: Jossey-Bass.
- MERT, Ö. (2017). Anlaşmalı ve Çekişmeli Boşanan Bireylerin Empatik Eğilim Düzeylerinin Karşılaştırılması, Üsküdar Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
- MEVZUAT. (2012). Hukuk Uyuşmazlıklarında Arabuluculuk Kanunu, https://www.mevzuat.gov.tr/mevzuatmetin/1.5.6325.pdf, (Erişim Tarihi: 02.11.2023).
- ÖNER, U. (2011). Çatışma Çözme ve Arabuluculuk Eğitimi Ders Notları, Ankara: Sonsöz Gazetecilik ve Matbaatcılık.
- RAHİM, M. A. (2001). Managing Conflict in Organizations, London: Quorum Books . SHAFFER, M. (1988). ‘‘Divorce Mediation: A Feminist Perspective’’, U. Toronto Fac. L. Rev., 46, 162.
- ŞEN, B. (2013). Boşanma Süreci ve Arabuluculuğu, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, Ankara.
- ŞENTÜRK, E. (2019). Anne Babası Boşanma Aşamasında Olan Çocukların Algıladıkları Anne Baba Tutumları ile Boşanma Sürecine Uyumları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi, İnönü Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Malatya
- SUNAY, İ. L. (2009). Aile arabuluculuğu. Toplum ve Sosyal Hizmet, 20(1), 23-32.
- TANRIVER, S. (2006). ‘‘Hukuk Uyuşmazlıkları Bağlamında Alternatif Uyuşmazlık Çözüm Yolları ve Özellikle Arabuluculuk’’, TBB Dergisi, 64, 151-177.
- TAŞ, A. (2006). Devlet Istatistik Enstitüsü Boşanma Istatistikler Analizi: 1930-2000, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi, Lisans Bitirme Tezi, İstanbul.
- TBNA. (2014). Türkiye Boşanma Nedenleri Araştırması, https://www.aile.gov.tr/uploads/athgm/uploads/pages/arastirmalar/tbna2014-kitap.pdf, Erişim Tarihi: 28.02.2023.
- TÜRK MEDENİ KANUNU (TMK). (2001). T.C. Resmi Gazete, 4721, 22 Kasım 2001.
- YAPICI, Ş. (2010). ‘‘Türk Toplumunda Aile ve Eğitim İlişkisi’’, Turkish Studies, 5(4), 1544-1570.
Öz
Boşanma, eşlerin yeni bir evlenme yapacak biçimde ayrılması ve hukuki bir karar ile evliliklerini tam anlamıyla sonlandırması olarak tanımlanmaktadır. Boşanma, evlilik kadar eski bir kurum olarak nitelendirilmektedir. Belirli bir kültür seviyesine erişmiş ve evlilik halini sosyal bir kurum şeklinde kabul görmüş toplumlar içerisinde boşanma hakkı, birtakım gelenek ve yasalar ile kısıtlanmıştır. Ancak hiçbir şekilde ortadan kaldırılmamıştır. Türk toplumu, dünyanın sağlam ve köklü aile gelenek ve göreneklerine sahip toplumları arasında yer almaktadır. Boşanma nedenleri arasında şah, şöhret, akıl hastalığı, kötü muamele, cana kast, sosyo-ekonomik yetersizlik, zina, terk ve şiddetli geçimsizlik gibi faktörler bulunmaktadır. Bu araştırmada, boşanma sürecinde eşler arasında meydana gelen çatışmaların çözülmesi için çatışma yönetimi ve aile arabuluculuğunun önemini incelemek amaçlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda literatür taraması yönteminden yararlanılarak boşanma kavramı, boşanma çatışmaları, boşanma süreci, arabuluculuk gibi birçok konu başlığına yönelik araştırmalar gerçekleştirilmiştir.
Anahtar Kelimeler:
Anahtar Kelimeler
Aile Arabuluculuğu Boşanma Boşanma Süreci Çatışma Yönetimi ABSTRACT
Kaynakça
- ACAR, H. İ. (2010). TDV İslam Anksiklopedisi, Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı.
- AKINTÜRK, T. (2002). Aile Hukuku, İstanbul: Beta Yayınevi.
- AKYÜZ, E. (2020). Çocukluk Çağı Travmaları ve Boşanma İlişkisi: Tekirdağ Büyükşehir Belediyesi Kadın Danışma Merkezlerine Başvuran Bireyler Örneği, İstanbul Gelişim Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
- ARSLAN, C. (2005). Kişiler Arası Çatışma Çözme ve Problem Çözme Yaklaşımlarının Yükleme Karmaşıklığı Açısından İncelenmesi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, Konya.
- BAILEY, J. D. (2000). An Exploration of Empowerment In Divorce Mediation, University of Houston Graduate School of Social Work, Doktora tezi, Houston.
- BARKER, R. L. (1999). The Social Work Dictionary, Washington: NASW.
- BATTAL, A. (2008). Boşanma Sebepleri, Bilimsel Araştırma Projesi Uygulama Sonuçları, Nihai Rapor. İstanbul: Eflatun Matbaacılık.
- CAN, Y. ve AKSU, N. B. (2016). ‘‘Boşanma Sürecinde ve Sonrasında Kadın’’, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 15 (58), (888-902).
- CUMMINGS, E. M. ve DAVIES, P. T. (2014). Çocuklar ve Evlilik Çatışması: Aile Tartışması ve Çözümünün Etkisi, (Çev: Gül Şendil), Ankara: Nobel Yayınları.
- DEUTSCH, M. (2006). Justice and Conflict, (Editörler), Deutsch, M., Coleman, P. T ve Marcus, E.C. The Handbook of Conflict Resolution Theory and Practice, San Franscisco: Jossey-Bass.
- DOĞAN, Ş. (2016). ‘‘Boşanma Nedenlerine Yönelik Tutumlar: Boşanmayı Artırıcı veya Engelleyici Faktörlere Yönelik Tutum Ölçeği Geliştirme Çalışması’’, Itobiad: Journal of the Human & Social Science Researches, 5(4), 991-1011.
- DURAL, M., ÖĞÜZ, T., ve GÜMÜŞ, M. A. (2018). Türk Özel Hukuku, C. III–Aile Hukuku, 13. Baskı, Filiz Kitapevi, İstanbul.
- ERCAN, D. (2017). Aile Danışmanlığı Almayı Kabul Eden ve Reddeden Evli Çiftlerde Boşanmayı Düşünme Nedenleri, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İzmir.
- ERSÖZ, O. (2019). 4721 Sayılı Türk Medeni Kanunu’nda Düzenlenen Boşanma Sebeplerine Genel Bakış. The Journal of Social Science, 3(5), 230-247.
- FOLBERG, J. (1983). A mediation overview: History and dimensions of practice. Mediation Q., GIDDENS, G. (2012). Sosyoloji, Ankara: Kırmızı Yayınları.
- GOTTMAN, J. ve SILVER, N. (2014). Evliliği Sürdürmenin Yedi İlkesi, İstanbul: Varlık Yayınları.
- GÖKCE, B. (2020). Boşanmış Ebeveynlerin Boşanma Nedenleri ve Boşanma Kararlarına İlişkin Bir Nitel Araştırma, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
- GÜLER, B. K. (2014). Boşanmanın hukuki sonuçlarında arabuluculuk.
- GÜNGÖR, Ö. (2007). Araftaki Kimlik Alevilik-Bektaşilik, Ankara: Sonçağ Yayınları.
- HALEY, J. (1988). İletişim: Psikolojik Sorunlar ve Psikoterapi, (Çev: Ali Uzunöz). Ankara: Çark Kitabevi Yayınları.
- HELVACI, S. (2002). İsviçre ve Türk Hukuklarında Boşanma Sebepleri. Prof. Dr. Ömer Teoman’a, 55, 1151-1169.
- İL, S. (2009). ‘‘Aile Arabuluculuğu’’, Toplum ve Sosyal Hizmet Dergisi, 20(1), 23-31.
- KARA, N. (2013). Çiftlerde Yükleme Biçimleri, Çatışma Çözme Stilleri ve Eşin Duygu Dışavurum Tarzları ile Çift Uyumu Arasındaki İlişkilerin İncelenmesi, Haliç Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
- KARAHAN, A. S. (2012). Boşanma Sonrası Yaşama Uyum, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, Ankara.
- KARATAŞ, E. (2019). Boşanmış Aile Çocuklarındaki Uyum Problemleri: Ortak Ebeveynlik Açısından Bir İnceleme, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul. KARİP, E. (2013). Çatışma Yönetimi, Ankara: Pegem Akademi.
- KARSLI, A. (2020). Medeni Muhakeme Hukuku, Filiz Kitapevi, 5. Baskı.
- KUTLU, A. (2016). Çatışma Çözme Psikoeğitim Programının Ortaokul Öğrencilerinin, Çatışma Çözüm Becerileri, Sürekli Öfke ve Öfke İfade Tarzları Üzerindeki Etkisi, Mevlana Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Konya.
- MAYER, B. (2000). The Dynamics of Conflict Resolution: A Practitioner’s Guide, San Francisco: Jossey-Bass.
- MERT, Ö. (2017). Anlaşmalı ve Çekişmeli Boşanan Bireylerin Empatik Eğilim Düzeylerinin Karşılaştırılması, Üsküdar Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
- MEVZUAT. (2012). Hukuk Uyuşmazlıklarında Arabuluculuk Kanunu, https://www.mevzuat.gov.tr/mevzuatmetin/1.5.6325.pdf, (Erişim Tarihi: 02.11.2023).
- ÖNER, U. (2011). Çatışma Çözme ve Arabuluculuk Eğitimi Ders Notları, Ankara: Sonsöz Gazetecilik ve Matbaatcılık.
- RAHİM, M. A. (2001). Managing Conflict in Organizations, London: Quorum Books . SHAFFER, M. (1988). ‘‘Divorce Mediation: A Feminist Perspective’’, U. Toronto Fac. L. Rev., 46, 162.
- ŞEN, B. (2013). Boşanma Süreci ve Arabuluculuğu, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, Ankara.
- ŞENTÜRK, E. (2019). Anne Babası Boşanma Aşamasında Olan Çocukların Algıladıkları Anne Baba Tutumları ile Boşanma Sürecine Uyumları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi, İnönü Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Malatya
- SUNAY, İ. L. (2009). Aile arabuluculuğu. Toplum ve Sosyal Hizmet, 20(1), 23-32.
- TANRIVER, S. (2006). ‘‘Hukuk Uyuşmazlıkları Bağlamında Alternatif Uyuşmazlık Çözüm Yolları ve Özellikle Arabuluculuk’’, TBB Dergisi, 64, 151-177.
- TAŞ, A. (2006). Devlet Istatistik Enstitüsü Boşanma Istatistikler Analizi: 1930-2000, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi, Lisans Bitirme Tezi, İstanbul.
- TBNA. (2014). Türkiye Boşanma Nedenleri Araştırması, https://www.aile.gov.tr/uploads/athgm/uploads/pages/arastirmalar/tbna2014-kitap.pdf, Erişim Tarihi: 28.02.2023.
- TÜRK MEDENİ KANUNU (TMK). (2001). T.C. Resmi Gazete, 4721, 22 Kasım 2001.
- YAPICI, Ş. (2010). ‘‘Türk Toplumunda Aile ve Eğitim İlişkisi’’, Turkish Studies, 5(4), 1544-1570.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Sosyoloji (Diğer) |
| Bölüm | Araştırma Makaleleri |
| Yazarlar | |
| Erken Görünüm Tarihi | 28 Aralık 2023 |
| Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2023 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 Cilt: 4 Sayı: 2 |
