Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster
Yıl 2016, Cilt: 4 Sayı: 1, 84 - 100, 01.06.2016

Öz

Kaynakça

  • Abadan, U.N., (1972). Batı Avrupa ve Türkiye’de Basın Yayın Öğretimi, Ankara: Sevinç Publishing.
  • Alemdar, K. ve Erdoğan, İ., (1998). “İletişim”, Cumhuriyet Döneminde Türkiye’de Bilim: Sosyal Bilimler II, Ankara: TÜBA.
  • Altun, A., (1999). Türkiye’de Gazetecilik Eğitimi. Medya Gücü ve Demokratik Kurumlar, Korkmaz Alemdar (Ed.), İstanbul: Alfa Publishing.
  • Arık, M.B. & Bayram, F., (2011). “İletişim Eğitimi ve İletişim Akademisyenleri: Verilerin Işığında Genel Bir Değerlendirme”, Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 15.
  • Buckingham, D., (2007). Media Education: Literacy, Learning and Contemporary Culture (Reprinted. ed.), Cambridge: Polity Press. DiNucci, D., (1999). "Fragmented Future", Print, 53 (4).
  • İnuğur, M. N., (1988). Türk Basınında “İz” Bırakanlar, İstanbul: Der Publishing.
  • Mutlu, E., (2005). Globalleşme, Popüler Kültür ve Medya. D. Beybin Kejanlıoğlu & Aytaç Yıldız (Yay. Haz.), Ankara: Ütopya Publishing.
  • Sekaran, U., (2004). Research Methods for Business, (3rd. ed.). New York: John Wiley & Sons, Inc.
  • Terkan, B. & Balcı, Ş., (2007). “Gazetecilik Eğitiminin Aktörlerinden Biri Olan Üniversite Öğrencilerinin Gazetecilik Eğitimine İlişkin Düşünce ve Beklentileri Üzerine Bir Araştırma”, M. Bilal Arık & Mustafa Şeker (Eds.), Bir Sorun Olarak Gazetecilik, Konya: Tablet Publishing.

JOURNALISM EDUCATION IN WEB 2.0: AN EMPIRICAL STUDY ON EDUCATORS IN TURKEY

Yıl 2016, Cilt: 4 Sayı: 1, 84 - 100, 01.06.2016

Öz

The information age has massive implications for journalism and journalism education. Journalism in the 21st century has been radically changed through ubiquitous connectivity, and a cultural shift is required for journalism educators to enable engagement and critical reflection upon the use of Web 2.0 into new pedagogical strategies. Educators, namely academics and professionals in academia, have been debating what the future of journalism education will look like. Classrooms and class spaces in Web 2.0 have enabled learners anywhere to acquire information directly from experts. It is so-called fractional learning where a learner can sort an individualized and balanced result from a multitude of views that is inevitable in journalism. This study aims to determine the level of educators, academics and professionals in academia, in the usage of digital tools in their own works and teaching journalism. Another purpose of this study is to determine whether the level in the usage of digital tools changes according to demographic features or not. In this study, a survey was carried out with an online posted questionnaire as data collected at first hand. The questionnaire consisted of two parts. Firstly, educators were asked to provide demographic information about themselves. The second section included a questionnaire used to measure educators' usage of digital tools in Web 2.0 in their own daily lives, works and journalism education, and the academic unit they have been working for. The results of this survey were analyzed using SPSS22.00 (Statistical Package for The Social Sciences). Frequency distribution was administered to analyze the data gathered in this survey.

Kaynakça

  • Abadan, U.N., (1972). Batı Avrupa ve Türkiye’de Basın Yayın Öğretimi, Ankara: Sevinç Publishing.
  • Alemdar, K. ve Erdoğan, İ., (1998). “İletişim”, Cumhuriyet Döneminde Türkiye’de Bilim: Sosyal Bilimler II, Ankara: TÜBA.
  • Altun, A., (1999). Türkiye’de Gazetecilik Eğitimi. Medya Gücü ve Demokratik Kurumlar, Korkmaz Alemdar (Ed.), İstanbul: Alfa Publishing.
  • Arık, M.B. & Bayram, F., (2011). “İletişim Eğitimi ve İletişim Akademisyenleri: Verilerin Işığında Genel Bir Değerlendirme”, Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 15.
  • Buckingham, D., (2007). Media Education: Literacy, Learning and Contemporary Culture (Reprinted. ed.), Cambridge: Polity Press. DiNucci, D., (1999). "Fragmented Future", Print, 53 (4).
  • İnuğur, M. N., (1988). Türk Basınında “İz” Bırakanlar, İstanbul: Der Publishing.
  • Mutlu, E., (2005). Globalleşme, Popüler Kültür ve Medya. D. Beybin Kejanlıoğlu & Aytaç Yıldız (Yay. Haz.), Ankara: Ütopya Publishing.
  • Sekaran, U., (2004). Research Methods for Business, (3rd. ed.). New York: John Wiley & Sons, Inc.
  • Terkan, B. & Balcı, Ş., (2007). “Gazetecilik Eğitiminin Aktörlerinden Biri Olan Üniversite Öğrencilerinin Gazetecilik Eğitimine İlişkin Düşünce ve Beklentileri Üzerine Bir Araştırma”, M. Bilal Arık & Mustafa Şeker (Eds.), Bir Sorun Olarak Gazetecilik, Konya: Tablet Publishing.
Toplam 9 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Sinan Aşçı

Yayımlanma Tarihi 1 Haziran 2016
Yayımlandığı Sayı Yıl 2016 Cilt: 4 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA Aşçı, S. (2016). JOURNALISM EDUCATION IN WEB 2.0: AN EMPIRICAL STUDY ON EDUCATORS IN TURKEY. Nişantaşı Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 4(1), 84-100.

Nişantaşı Üniversitesi kurumsal yayınıdır.