Year 2016,
Issue: 24, 9 - 32, 29.06.2016
Abstract
Yayıncılık tarihi üzerine çalışmaların devlet ve ticari yayıncılığı konu alan temel izlekleri takip edildiğinde karşımıza bu tarihsel sürecin dışında ve önemi ihmal edilmemesi gereken gelişmelerin varlığı çıkmaktadır. Hâkim medya tarihi anlatıları içinde gözlerden kaybolan bu tarihsel süreçler ve gelişmeler hem tarihi hem de günümüz medya ortamını ve yayıncılık politikalarını daha iyi değerlendirme imkânı sunacak temel kaynakları bünyesinde barındırmaktadırlar. Bu bağlamda, Türkiye yayıncılık tarihinde de araştırılmayı bekleyen birçok konu bulunmakta, radyo tarihi de bunun önemli bir örneği olarak ön plana çıkmaktadır. Bu çalışmada Türkiye yayıncılık tarihinin az bilinen bir yönü, Türkiye radyo amatörleri tarihi araştırılacaktır. Çalışmanın temel çıkış noktası Türkiye’de yayıncılık tarihinin sanıldığından daha canlı bir geçmişe ve bu geçmişin bizi devlet/ticari yayıncılık sınırlarının ötesine taşıyacak bir çeşitliliğe sahip olduğu düşüncesidir. Bu kapsamda 1945-1980 arası dönemde Türkiye’de radyo amatörlüğü talep ve girişimlerinin yükselişi ve yasal dayanaktan yoksun bir biçimde sürdürülen amatör radyoculuk faaliyetlerinin izi sürülmektedir.
Keywords
References
- Ahıska, M. (2005). Radyonun Sihirli Kapısı: Garbiyatçılık ve Politik Öznellik. İstanbul: Metis.
- Ahmad, F. (1983). “Türkiye’nin Cumhuriyet Dönemi Siyasal Gelişmeleri”.Cumhuriyet Dönemi Türkiye Ansiklopedisi, c. 7, ss. 1991-1998.
- Ahmad, F. (1996). Demokrasi Sürecinde Türkiye. (A. Fethi, Çev.). İstanbul: Hil Yayın.
- Artam, N. (1943). Kulak Hürriyeti. Radyo, c.2, s. 22.
- Aziz, A. (1971). Yurdumuzda TRT Dışındaki Yayın Durumu. AÜ. Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, c. 26, sayı. 4, ss.113-137.
- Bener, F. M. (1941). Radyomuz 15 Yaşında. Radyo, c.1, sayı 1, ss. 4-5.
- Berg, J. S. (2008). Broadcasting on the Short Waves: 1945 to Today. Jefferson, North Carolina: McFarland&Company.
- Beşiroğlu, A. (1977). Türk Radyo Hizmetlerinin İlk Belgesi. TRT Yayıncılık ve Haberleşme Dergisi, s. 27, ss. 1-5.
- Boratav, K. (2005). Türkiye İktisat Tarihi 1908-2002. Ankara: İmge.
- Boratav, K, (2010). Emperyalizm, Sosyalizm ve Türkiye. İstanbul: Yordam Kitap.
- Briggs, A. ve Burke, P. (2011). Medyanın Toplumsal Tarihi: Gutenberg’den İnternet’e. (Ü. H. Yolsal ve E. Uzun, Çev.). İstanbul: Kırmızı Yayınları.
- Curran, J. ve Seaton, J. (2003). Power Without Responsibility: The Press and Broadcasting in Britain. London, New York: Routledge.
- Çirkin Neşriyat. (4 Nisan 1953). Milliyet. 2.
- Demirci, K. (2014). Türkiye’de 2000 Sonrası Genel Seçim Kampanyalarında Demokrasi Söylemi. Mülkiye, 38 (1), 35-73.
- Demirci, K. (2015). Türkiye’de Yurttaş-Devlet İletişimi Açısından E-Devlet Uygulamaları: BİMER Örnek Olayı. Akdeniz İletişim Dergisi, 23, 96-114.
- Deniz, Ü. (11 Aralık 1952). Alo… Burası Teknik Okul deneme radyo istasyonu. Milliyet. 6.
- Deniz, Ü. (25 Aralık 1952). Türkiye Radyo Amatörleri Derneği ve Telsiz Okulu. Milliyet. 2.
- Douglas, S. J. (2010). Radyonun İlk Yılları. (B. Ersöz, Çev.). D. Crowley ve P. Heyer, (Ed.). İletişim Tarihi içinde. (312-321). Ankara: Phoenix.
- DPT (1971). Üçüncü Beş Yıllık Kalkınma Planı Radyo ve Televizyon Özel İhtisas Komisyonu Raporu. Ankara.
- DPT (1972). Üçüncü Beş Yıllık Kalkınma Planı. Ankara.
- Erkilet, H. E. (4 Ocak 1953a). Milli Bir Dava: Teknik Personel İhtiyacımız. Milliyet. 2.
- Erkilet, H. E. (7 Ocak 1953b). Bizde Radyo Amatörleri Teşvik Edilmelidir. Milliyet. 2.
- Ertuğ, H. R. (1945a). Amatör Radyoculuk. Radyo, c.4, sayı. 39, ss. 3.
- Ertuğ, H. R. (1945b). Amatör Radyoculuk II. Radyo, c.4, sayı 41, ss. 11.
- Ertuğ, H. R. (1949). Dinleyicilerimizle Hasbihal. Radyo, c.8, sayı 85-86.
- Ertuğ, H. R. (1951). Radyo İşletmeciliği ve Meseleleri. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Yayınları.
- Gönenç, G. (1977). Türkiye’de Radyo ve Televizyonun Tarihçesi. Elektrik Mühendisliği Dergisi, c.21, sayı. 246-247, 251-271.
- Hilmes, M. (1997). Radio Voices: American Broadcasting, 1922-1952. The University of Minnesota Press.
- İlaslan, S. (2014a). Türkiye’de Radyonun Unutulan Sesleri: 1945-1980 Arasında Devlet Radyoları Dışında Kurulmuş Radyolar. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 21, 118-142.
- İlaslan, S. (2014b). Türkiye’nin Yeniden Yapılanma Sürecinde Televizyon: 12 Mart Sonrası Dönemde Televizyon Yayıncılığının Kontrolü ve Yaygınlaştırılması. KTÜ İletişim Araştırmaları Dergisi, 8, 33-55.
- İpekçi, A. (30 Kasım 1970). Her Hafta Bir Sohbet: Amatör Radyoculuk. Milliyet. 9.
- Jeanneney, J. N. (2009). Başlangıcından Günümüze Medya Tarihi. (E. Atuk, Çev.), İstanbul: YKY.
- Kaçan, B. (1969). Radyo Amatörlüğü. TRAC Mecmuası, c.4, sayı. 3, ss. 3.
- Keyder, Ç. (2003). Türkiye Demokrasisinin Ekonomi Politiği. Der. Schick, I. C. ve Tonak, E. A. (Der.), Geçiş Sürecinde Türkiye içinde. (38-75). İstanbul: Belge Yayınları.
- Keyder, Ç. (2007). Türkiye’de Devlet ve Sınıflar. İstanbul: İletişim Yayınları.
- Kocabaşoğlu, U. (2010). Şirket Telsizinden Devlet Radyosuna: TRT Öncesi Dönemde Radyonun Tarihsel Gelişimi ve Türk Siyasal Hayatı İçindeki Yeri. İstanbul: İletişim.
- Mattelart, A. (2001). İletişimin Dünyasallaşması. (H. Yücel, Çev.). İstanbul, İletişim.
- McChesney, R. (1993). Telecommunications, Mass Media, and Democracy: The Battle for the Control of Broadcasting 1928-1935. New York: Oxford University Press.
- PTT (1967). Türkiye’de Elektronik Sanayii Kuruluş Raporu. Ankara.
- Radyo Amatörleri Telsiz Kanununun Değişmesini İstiyor. (20 Temmuz 1970). Milliyet. 11.
- Radyo Amatörü Lise Öğrencisi Bir Yıla Mahkum Oldu. (10 Temmuz 1970). Milliyet. 1.
- Sağdıç, O. (1973). DX Türkiye’de de ilgi görüyor. Milliyet TV Radyo, 12 Mart. Sıkıyönetim Mahkemesi evlerinde telsiz olan 2 genç için görevsizlik kararı verdi.(16 Haziran 1971). Milliyet. 9.
- Stevenson, J. (1996). The Silencing of a Democratic Medium: Early Public Policy on Radio and the Regulation of the Internet. http://www.isoc.org/inet96/proceedings/e2/e2_3.htm
- TRAC-Türkiye Radyo Amatörleri Cemiyeti: http://www.trac.org.tr/15-trachakkinda.html
- TRT (1972). TRT 1972 Yılı Faaliyet ve Mali Bünye Raporu. Ankara.
- Tunçay, M. (1983). Siyasal Gelişmenin Evreleri. Cumhuriyet Dönemi Türkiye Ansiklopedisi, c.7, 1967-1990.
- Walker, J. (2001). Rebels on the Air: An Alternative History of Radio in America. New York: New York University Press.
- Yener, F. (21 Ekim 1964). Bizden-Onlardan. Milliyet. 6.
- Yirminci Asrın Son Teknik Eğlencesi Telsizcilik. (10 Kasım 1951). Milliyet. 3.
- Zürcher, E. J. (2007). Modernleşen Türkiye’nin Tarihi. (Y. Saner Gönen, Çev.).İstanbul, İletişim.
Year 2016,
Issue: 24, 9 - 32, 29.06.2016
Abstract
References
- Ahıska, M. (2005). Radyonun Sihirli Kapısı: Garbiyatçılık ve Politik Öznellik. İstanbul: Metis.
- Ahmad, F. (1983). “Türkiye’nin Cumhuriyet Dönemi Siyasal Gelişmeleri”.Cumhuriyet Dönemi Türkiye Ansiklopedisi, c. 7, ss. 1991-1998.
- Ahmad, F. (1996). Demokrasi Sürecinde Türkiye. (A. Fethi, Çev.). İstanbul: Hil Yayın.
- Artam, N. (1943). Kulak Hürriyeti. Radyo, c.2, s. 22.
- Aziz, A. (1971). Yurdumuzda TRT Dışındaki Yayın Durumu. AÜ. Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, c. 26, sayı. 4, ss.113-137.
- Bener, F. M. (1941). Radyomuz 15 Yaşında. Radyo, c.1, sayı 1, ss. 4-5.
- Berg, J. S. (2008). Broadcasting on the Short Waves: 1945 to Today. Jefferson, North Carolina: McFarland&Company.
- Beşiroğlu, A. (1977). Türk Radyo Hizmetlerinin İlk Belgesi. TRT Yayıncılık ve Haberleşme Dergisi, s. 27, ss. 1-5.
- Boratav, K. (2005). Türkiye İktisat Tarihi 1908-2002. Ankara: İmge.
- Boratav, K, (2010). Emperyalizm, Sosyalizm ve Türkiye. İstanbul: Yordam Kitap.
- Briggs, A. ve Burke, P. (2011). Medyanın Toplumsal Tarihi: Gutenberg’den İnternet’e. (Ü. H. Yolsal ve E. Uzun, Çev.). İstanbul: Kırmızı Yayınları.
- Curran, J. ve Seaton, J. (2003). Power Without Responsibility: The Press and Broadcasting in Britain. London, New York: Routledge.
- Çirkin Neşriyat. (4 Nisan 1953). Milliyet. 2.
- Demirci, K. (2014). Türkiye’de 2000 Sonrası Genel Seçim Kampanyalarında Demokrasi Söylemi. Mülkiye, 38 (1), 35-73.
- Demirci, K. (2015). Türkiye’de Yurttaş-Devlet İletişimi Açısından E-Devlet Uygulamaları: BİMER Örnek Olayı. Akdeniz İletişim Dergisi, 23, 96-114.
- Deniz, Ü. (11 Aralık 1952). Alo… Burası Teknik Okul deneme radyo istasyonu. Milliyet. 6.
- Deniz, Ü. (25 Aralık 1952). Türkiye Radyo Amatörleri Derneği ve Telsiz Okulu. Milliyet. 2.
- Douglas, S. J. (2010). Radyonun İlk Yılları. (B. Ersöz, Çev.). D. Crowley ve P. Heyer, (Ed.). İletişim Tarihi içinde. (312-321). Ankara: Phoenix.
- DPT (1971). Üçüncü Beş Yıllık Kalkınma Planı Radyo ve Televizyon Özel İhtisas Komisyonu Raporu. Ankara.
- DPT (1972). Üçüncü Beş Yıllık Kalkınma Planı. Ankara.
- Erkilet, H. E. (4 Ocak 1953a). Milli Bir Dava: Teknik Personel İhtiyacımız. Milliyet. 2.
- Erkilet, H. E. (7 Ocak 1953b). Bizde Radyo Amatörleri Teşvik Edilmelidir. Milliyet. 2.
- Ertuğ, H. R. (1945a). Amatör Radyoculuk. Radyo, c.4, sayı. 39, ss. 3.
- Ertuğ, H. R. (1945b). Amatör Radyoculuk II. Radyo, c.4, sayı 41, ss. 11.
- Ertuğ, H. R. (1949). Dinleyicilerimizle Hasbihal. Radyo, c.8, sayı 85-86.
- Ertuğ, H. R. (1951). Radyo İşletmeciliği ve Meseleleri. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Yayınları.
- Gönenç, G. (1977). Türkiye’de Radyo ve Televizyonun Tarihçesi. Elektrik Mühendisliği Dergisi, c.21, sayı. 246-247, 251-271.
- Hilmes, M. (1997). Radio Voices: American Broadcasting, 1922-1952. The University of Minnesota Press.
- İlaslan, S. (2014a). Türkiye’de Radyonun Unutulan Sesleri: 1945-1980 Arasında Devlet Radyoları Dışında Kurulmuş Radyolar. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 21, 118-142.
- İlaslan, S. (2014b). Türkiye’nin Yeniden Yapılanma Sürecinde Televizyon: 12 Mart Sonrası Dönemde Televizyon Yayıncılığının Kontrolü ve Yaygınlaştırılması. KTÜ İletişim Araştırmaları Dergisi, 8, 33-55.
- İpekçi, A. (30 Kasım 1970). Her Hafta Bir Sohbet: Amatör Radyoculuk. Milliyet. 9.
- Jeanneney, J. N. (2009). Başlangıcından Günümüze Medya Tarihi. (E. Atuk, Çev.), İstanbul: YKY.
- Kaçan, B. (1969). Radyo Amatörlüğü. TRAC Mecmuası, c.4, sayı. 3, ss. 3.
- Keyder, Ç. (2003). Türkiye Demokrasisinin Ekonomi Politiği. Der. Schick, I. C. ve Tonak, E. A. (Der.), Geçiş Sürecinde Türkiye içinde. (38-75). İstanbul: Belge Yayınları.
- Keyder, Ç. (2007). Türkiye’de Devlet ve Sınıflar. İstanbul: İletişim Yayınları.
- Kocabaşoğlu, U. (2010). Şirket Telsizinden Devlet Radyosuna: TRT Öncesi Dönemde Radyonun Tarihsel Gelişimi ve Türk Siyasal Hayatı İçindeki Yeri. İstanbul: İletişim.
- Mattelart, A. (2001). İletişimin Dünyasallaşması. (H. Yücel, Çev.). İstanbul, İletişim.
- McChesney, R. (1993). Telecommunications, Mass Media, and Democracy: The Battle for the Control of Broadcasting 1928-1935. New York: Oxford University Press.
- PTT (1967). Türkiye’de Elektronik Sanayii Kuruluş Raporu. Ankara.
- Radyo Amatörleri Telsiz Kanununun Değişmesini İstiyor. (20 Temmuz 1970). Milliyet. 11.
- Radyo Amatörü Lise Öğrencisi Bir Yıla Mahkum Oldu. (10 Temmuz 1970). Milliyet. 1.
- Sağdıç, O. (1973). DX Türkiye’de de ilgi görüyor. Milliyet TV Radyo, 12 Mart. Sıkıyönetim Mahkemesi evlerinde telsiz olan 2 genç için görevsizlik kararı verdi.(16 Haziran 1971). Milliyet. 9.
- Stevenson, J. (1996). The Silencing of a Democratic Medium: Early Public Policy on Radio and the Regulation of the Internet. http://www.isoc.org/inet96/proceedings/e2/e2_3.htm
- TRAC-Türkiye Radyo Amatörleri Cemiyeti: http://www.trac.org.tr/15-trachakkinda.html
- TRT (1972). TRT 1972 Yılı Faaliyet ve Mali Bünye Raporu. Ankara.
- Tunçay, M. (1983). Siyasal Gelişmenin Evreleri. Cumhuriyet Dönemi Türkiye Ansiklopedisi, c.7, 1967-1990.
- Walker, J. (2001). Rebels on the Air: An Alternative History of Radio in America. New York: New York University Press.
- Yener, F. (21 Ekim 1964). Bizden-Onlardan. Milliyet. 6.
- Yirminci Asrın Son Teknik Eğlencesi Telsizcilik. (10 Kasım 1951). Milliyet. 3.
- Zürcher, E. J. (2007). Modernleşen Türkiye’nin Tarihi. (Y. Saner Gönen, Çev.).İstanbul, İletişim.
There are 50 citations in total.
Details
| Journal Section | Articles |
|---|---|
| Authors | |
| Publication Date | June 29, 2016 |
| Published in Issue | Year 2016Issue: 24 |
