Abstract
The essay reviews certain critical junctures of the history of the British cinema in order to determine the reason for its apparent lack of distinct characteristics in terms of narrative theme, cinematic style or mise-en-scène. These critical junctures include: ‘social consensus’ films of the 1930s; war films of the Second World War and after; the mini-cycle of British epics; the British ‘new wave’ of the early 1960s; and the ‘heritage’ film of the 1980s. It is argued that the emergence of a ‘national cinema’ requires a degree of social and political cohesiveness which has not been present in Britain since the early 1950s. The box-office successes of the 1990s are examined against a background of intensifying regional friction which makes the ultimate emergence of a distinctive British cinema unlikely. The findings of the essay have implications for the relationship between the concepts of national cinema and national identity, seen through the prism of an unusually varied and often intelligent cinematic history.
Abstract
L’essai examine certains points de jonction critiques de l’histoire du cinéma britannique afin de déterminer quelle est la raison de son manque apparent de caractéristiques tels que thème narratif, style cinématographique ou mise en scène. Ces points de jonction critiques incluent: des films de “consensus social” des années 1930; des films de guerre datant de la deuxième guerre mondiale et après; le mini cycle de l’épopée britannique, la “new wave” (nouvelle vague) du début des années 1960, et le film “héritage” des années 1980. L’on débat sur le fait que l’émergence d’un “cinéma national” requiert un degré de cohésion sociale et politique qui n’a pas été présent en Bretagne depuis le début des années 1950. Les succès au box-office des années 1990 sont examinés sur le fond de frictions régionales s’intensifiant et qui rendent peu probable l’émergence d’un cinéma britannique distinctif. Les résultats obtenus de l’essai comprennent des propositions sur la relation entre les concepts de cinéma national et d’identité nationale, regardes à travers le prisme d’une histoire cinématographique inhabituellement variée et souvent intelligente.
Abstract
Araştırma; anlatı teması, sinematik tür veya mizansen açısından özgün karakteristiklerden bariz bir şekilde yoksun olmasının sebeplerini saptamak için, İngiliz sinema tarihinin belli başlı kritik birleşme noktalarını inceler. Bu kritik kesişme noktaları; 1930'ların ‘sosyal mutabakat’ filmlerini, II. Dünya Savaşı sırasında ve sonrasındaki savaş filmlerini; İngiliz destanlarının mini-döngüsünü, 1960’ların başlarındaki İngiliz ‘Yeni Dalga’yı, 1980’lerin ‘dönem’ filmlerini içerir. ‘Ulusal Sinema’nın ortaya çıkmasının 1950’lerden beri İngiltere'de bulunmayan sosyal ve politik bir uyum gerektirdiği tartışılmaktadır. 1990’ların gişe başarıları; özgün bir İngiliz sinemasının ani oluşumunu muhtemel kılmayan, yoğunlaşan bir bölgesel sürtüşme tabanı düzleminde incelenir. Araştırmanın bulguları aşırı derecede çeşitli ve çoğunlukla zeki bir sinematik tarih prizmasından bakarak, ulusal sinema ve ulusal kimlik olguları arasındaki ilişki hakkında önerilerde bulunmaktadır.
Keywords
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Journal Section | Articles |
| Authors | |
| Publication Date | April 1, 2010 |
| Published in Issue | Year 2010Issue: 13 |
