Abstract
In this essay, the films of British film director Mike Leigh are analyzed textually and contextually, concentrating on the key elements of mise-en-scène and narrative structure characteristic of Leigh's directorial approach. Three recurrent criticisms of Leigh's work are re-assessed: a perceived condescension in his attitude to lower-class characters, a tendency to stereotype in the female characters and a neglect of the broader political dimensions inherent in the narratives. On the basis of this re-assessment, an attempt is made to determine how far the director's stated intention of 'capturing the real' on film has been achieved, a discussion that necessarily involves some implications for the epistemological debate concerning realism in art. The conclusion of the essay is that the director's distinctive methods of preparation, rehearsal and improvisation are primarily responsible for the exceptionally realistic representation of character, relationship and dialogue in Leigh's films.
Abstract
Dans cet article, les films du réalisateur britannique Mike Leigh sont analysés textuellement et contextuellement, en se concentrant sur les éléments importants de la mise-en-scène et la structure narrative caractéristique de l’approche directorial de Leigh. Trois critiques récurrentes du travail de Leigh sont réévaluées: une condescendance perçue dans son comportement envers les personnages de la classe inférieur, une tendance de stéréotyper les personnages féminins et la négligence des dimensions politiques plus larges inhérentes dans la narration. Sur la base de cette nouvelle réévaluation, une tentative de déterminer dans quelle mesure l'intention déclarée du réalisateur de « capter la réalité » grâce au film a été réalisé; un débat qui nécessairement implique un débat épistémologique concernant le réalisme en art. La conclusion de l’article, est que les méthodes de préparation, de répetition et l’improvisation propre au directeur sont principalement responsables de la représentation réaliste d'un caractère exceptionnel, des relations et de dialogue dans les films de Leigh.
Abstract
Bu makalede, İngiliz film yönetmeni Mike Leigh’in filmleri, temel mizansen öğelerine ve Leigh’in film yönetimiyle ilgili yaklaşımının anlatım yapısı özelliklerine odaklanılarak metinsel ve bağlamsal olarak incelenecektir. Leigh’in çalışmalarına sürekli yöneltilen üç eleştiri yeniden ele alınacaktır: Alt-sınıf karakterlere yönelik gözle görülür alçakgönüllü bir tavır, kadın karakterlerde stereotip kullanımına yönelik eğilim ve hikayelerin içinde varolan daha geniş politik konulara yönelik ilgisizlik. Söz konusu yeniden değerlendirme temelinde, yönetmenin filmle “gerçeği yakalama” doğrultusundaki belirtilen amacının ne derece gerçekleştiği belirlenmeye çalışılacaktır. Bu konu, zorunlu olarak sanatta gerçekçilikle ilgili epistemolojik tartışmalara yönelik birtakım çıkarımları da kapsamaktadır. Makalenin vardığı sonuç, yönetmenin kendine özgü hazırlanma, tekrarlama ve doğaçlama yöntemlerinin Leigh filmlerindeki karakterlerin, ilişkilerin ve diyalogların son derece gerçekçi sunumunun temel kaynağı olduğu yönündedir.
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Journal Section | Articles |
| Authors | |
| Publication Date | August 1, 2009 |
| Published in Issue | Year 2009Issue: 11 |
