BibTex RIS Cite

The Structuring of Time Concept in Live Broadcasts

Year 2008, Issue: 9, 31 - 45, 01.04.2008

Abstract

Television converts the objective time concept into the subjective time concept causing changes in perception with audiovisual tools. It succeeds to make "spending time before the TV" an interesting act, it manages this by using the characteristics of technology and human perception. To be able to do this, the topic worked on in TV programs is tried to be made even more interesting by using the means of technology, meanwhile, ways to keep a person before the TV are seeked, and various methods are applied. The basic principle is to avoid the audience to realise how time passes by changing his/her perception of time, thus by restructuring the time concept. The problem of live broadcasts is how to use this objective time, and the psychological time evalution of the audience concerning whether the time spent while watching TV is long or short.

References

  • ARMES, Roy (1995). “Toplumsal Düzen” Video Sanatı Elefltirel Bir Bakıfl. Çev., Hakan Uğurlu. Der. Levend Kılıç. İstanbul: Hil.
  • ARISTOTELES. Augustinus. Heidegger (1996). Zaman Kavramı. Çev., S. Babür. Ankara: İmge.
  • CREMER, Charles F., Phillip O. Keirstead, Richard D. Yoakam (1996). ENG Television News. New York: The McGraw-Hill Companies, Inc.
  • ELIAS, Norbert (2000). Zaman Üzerine. Çev., Veysel Atayman. İstanbul: Ayrıntı. ESSLIN, Martin (1992). TV Beyaz Camın Arkası. Çev., Murat Çiftkaya. İstanbul: Pınar Yayınları.
  • FEUER, Jane (1995). “Canlı Yayın Kavramı: İdeoloji Olarak Ontoloji” Video Sanatı Elefltirel Bir Bakıfl. Çev., E. Nezih Orhon. Der. Levend Kılıç. İstanbul: Hil Yayınları. KILIÇ, Levend (2000). Görüntü Estetiği. İstanbul: İnkılâp.
  • KÜKEN, Gülnihâl (1998). “Doğu Ortaçağında Zaman Kavramı” COGİTO Zaman: 12’ye 1 Var. Sayı:11 İstanbul: Remzi.
  • MELLENCAMP, Patricia (1990). Logics of Television: Essays in Cultural Criticism. London: Indiana University Press.
  • MUTLU, Erol. (1992). Televizyonu Anlamak. Ankara: Gündoğan Yayınları.
  • POSTMAN, Neil (1994). Televizyon: Öldüren Eğlence. İstanbul: Ayrıntı Yayınları. SWALLOW, Norman (1973). Televizyonun Gerçek Gücü. İstanbul: İstanbul Reklam Yayınları.
  • U⁄URLU, Hakan (1996). Uydu İletiflimi ve Türksat Haberleflme Uyduları Sistemi. Yayınlanmamıfl Yüksek Lisans Tezi. Eskiflehir: Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • U⁄URLU, Hakan (2002). Canlı Yayınlanan Televizyon Programlarında Zaman Olgusu. Yayınlanmamıfl Doktora Tezi. Eskiflehir: Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • WILLIAMS, Raymond (1974). Televison. Technology and Cultural Form. Glasgow: Fontana.
  • ZETTL, Herbert (1998). Sight Sound Motion: Applied Media Aesthetics. California: Wadsword Publishing Company.

La restructuration de la notion de temps dans les émissions retransmisses en direct

Year 2008, Issue: 9, 31 - 45, 01.04.2008

Abstract

Par l'intermédiaire de l'image et du son, la télévision qui entraîne la modification de nos perceptions, transforme le temps objectif en temps subjectif. La télévision qui réussit à créer du divertissement, assure cette transformation en utilisant la technologie et les caractéristiques de la perception de l'Homme. C'est pour cette raison que l'on essaie de rendre les thématiques plus intéressantes en se servant des moyens téchnologiques et des méthodes différentes afin de garder le spectateur devant la télévision le plus longtemps possible. Le principe de base est que le spectateur ne doit pas se rendre compte du temps subjectif passer, quel que soit le sujet abordé; d'où le travail de changer la perception du temps du spectateur et la restructuration de temps. La problématique de la transmission en direct est essentiellement composée de la manière dont ce temps subjectif est utilisé et de l'évaluation psychologique plus ou moins longue du temps passé par le spectateur devant l'émission.

References

  • ARMES, Roy (1995). “Toplumsal Düzen” Video Sanatı Elefltirel Bir Bakıfl. Çev., Hakan Uğurlu. Der. Levend Kılıç. İstanbul: Hil.
  • ARISTOTELES. Augustinus. Heidegger (1996). Zaman Kavramı. Çev., S. Babür. Ankara: İmge.
  • CREMER, Charles F., Phillip O. Keirstead, Richard D. Yoakam (1996). ENG Television News. New York: The McGraw-Hill Companies, Inc.
  • ELIAS, Norbert (2000). Zaman Üzerine. Çev., Veysel Atayman. İstanbul: Ayrıntı. ESSLIN, Martin (1992). TV Beyaz Camın Arkası. Çev., Murat Çiftkaya. İstanbul: Pınar Yayınları.
  • FEUER, Jane (1995). “Canlı Yayın Kavramı: İdeoloji Olarak Ontoloji” Video Sanatı Elefltirel Bir Bakıfl. Çev., E. Nezih Orhon. Der. Levend Kılıç. İstanbul: Hil Yayınları. KILIÇ, Levend (2000). Görüntü Estetiği. İstanbul: İnkılâp.
  • KÜKEN, Gülnihâl (1998). “Doğu Ortaçağında Zaman Kavramı” COGİTO Zaman: 12’ye 1 Var. Sayı:11 İstanbul: Remzi.
  • MELLENCAMP, Patricia (1990). Logics of Television: Essays in Cultural Criticism. London: Indiana University Press.
  • MUTLU, Erol. (1992). Televizyonu Anlamak. Ankara: Gündoğan Yayınları.
  • POSTMAN, Neil (1994). Televizyon: Öldüren Eğlence. İstanbul: Ayrıntı Yayınları. SWALLOW, Norman (1973). Televizyonun Gerçek Gücü. İstanbul: İstanbul Reklam Yayınları.
  • U⁄URLU, Hakan (1996). Uydu İletiflimi ve Türksat Haberleflme Uyduları Sistemi. Yayınlanmamıfl Yüksek Lisans Tezi. Eskiflehir: Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • U⁄URLU, Hakan (2002). Canlı Yayınlanan Televizyon Programlarında Zaman Olgusu. Yayınlanmamıfl Doktora Tezi. Eskiflehir: Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • WILLIAMS, Raymond (1974). Televison. Technology and Cultural Form. Glasgow: Fontana.
  • ZETTL, Herbert (1998). Sight Sound Motion: Applied Media Aesthetics. California: Wadsword Publishing Company.

Televizyondaki Canlı Yayınlarda Zaman Kavramının Yapılandırılması

Year 2008, Issue: 9, 31 - 45, 01.04.2008

Abstract

Televizyon; görüntüsü ve sesi ile algılamalarda değişikliklere yol açarak, geçen nesnel zamanı, öznel zaman haline getirmektedir. Geçen zamanı ilgi çekici hale getirmeyi başaran televizyon bunu teknolojinin ve insan algısının özelliklerini kullanarak gerçekleştirmektedir. Bunun için işlenen konu, teknolojinin olanaklarını kullanarak daha da ilgi çekici kılınmaya çalışılmakta, bunun yanı sıra da ekran karşısında izleyiciyi daha fazla tutmanın yolları aranmakta ve çeşitli yöntemler uygulanmaktadır. Temel prensip; işlenen konu her ne olursa olsun, izleyici nesnel zamanın nasıl geçtiğinin farkına varmamalıdır mantığı olmakta, bu nedenle izleyicinin zamanı algılayışı değiştirilmeye, zaman yeniden yapılandırılmaya çalışılmaktadır. Canlı yayının sorunsalını bu nesnel zamanı ne şekilde kullanılacağı ve izleyicinin programı seyrederken geçen zamanın psikolojik olarak kısa veya uzun şeklinde değerlendirmesi konusu oluşturmaktadır.

References

  • ARMES, Roy (1995). “Toplumsal Düzen” Video Sanatı Elefltirel Bir Bakıfl. Çev., Hakan Uğurlu. Der. Levend Kılıç. İstanbul: Hil.
  • ARISTOTELES. Augustinus. Heidegger (1996). Zaman Kavramı. Çev., S. Babür. Ankara: İmge.
  • CREMER, Charles F., Phillip O. Keirstead, Richard D. Yoakam (1996). ENG Television News. New York: The McGraw-Hill Companies, Inc.
  • ELIAS, Norbert (2000). Zaman Üzerine. Çev., Veysel Atayman. İstanbul: Ayrıntı. ESSLIN, Martin (1992). TV Beyaz Camın Arkası. Çev., Murat Çiftkaya. İstanbul: Pınar Yayınları.
  • FEUER, Jane (1995). “Canlı Yayın Kavramı: İdeoloji Olarak Ontoloji” Video Sanatı Elefltirel Bir Bakıfl. Çev., E. Nezih Orhon. Der. Levend Kılıç. İstanbul: Hil Yayınları. KILIÇ, Levend (2000). Görüntü Estetiği. İstanbul: İnkılâp.
  • KÜKEN, Gülnihâl (1998). “Doğu Ortaçağında Zaman Kavramı” COGİTO Zaman: 12’ye 1 Var. Sayı:11 İstanbul: Remzi.
  • MELLENCAMP, Patricia (1990). Logics of Television: Essays in Cultural Criticism. London: Indiana University Press.
  • MUTLU, Erol. (1992). Televizyonu Anlamak. Ankara: Gündoğan Yayınları.
  • POSTMAN, Neil (1994). Televizyon: Öldüren Eğlence. İstanbul: Ayrıntı Yayınları. SWALLOW, Norman (1973). Televizyonun Gerçek Gücü. İstanbul: İstanbul Reklam Yayınları.
  • U⁄URLU, Hakan (1996). Uydu İletiflimi ve Türksat Haberleflme Uyduları Sistemi. Yayınlanmamıfl Yüksek Lisans Tezi. Eskiflehir: Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • U⁄URLU, Hakan (2002). Canlı Yayınlanan Televizyon Programlarında Zaman Olgusu. Yayınlanmamıfl Doktora Tezi. Eskiflehir: Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • WILLIAMS, Raymond (1974). Televison. Technology and Cultural Form. Glasgow: Fontana.
  • ZETTL, Herbert (1998). Sight Sound Motion: Applied Media Aesthetics. California: Wadsword Publishing Company.
There are 13 citations in total.

Details

Primary Language Turkish
Journal Section Articles
Authors

Yrd. Doç. Dr. Hakan Uğurlu

Publication Date April 1, 2008
Published in Issue Year 2008Issue: 9

Cite

APA Uğurlu, Y. D. D. H. (2008). Televizyondaki Canlı Yayınlarda Zaman Kavramının Yapılandırılması. Galatasaray Üniversitesi İletişim Dergisi(9), 31-45.

Creative Commons Lisansı TRDizinlogo_live-e1586763957746.png