Abstract
This article researches the city clubs, which were established during the early Republican Era, historically and sociologically. It examines three questions. The first question is about what relations are produced in these clubs. This study underlines that the clubs, contrary to the claims alleged in regulations of clubs and/or contrary to the discourse in the press, are not places that produce opinion. Rather, these have become spaces that high classes spend time with plays which are gambling or not gambling. The second question intends to find out to what extent the relations produced in these clubs are related to the rational-critical discourse in the Habermasian sense. Given the characters of conversations in clubs, identities of clubs' members, and connections between political power and city clubs, it is very hard to say these places produce rationalcritical discourse. The last question is about the nature of the relations between these city clubs and the political power. This study points out that these relations have became problematic especially towards the end of the World War II. Sometimes these clubs have resisted to the closing decrees. The struggle that the political power had started against these clubs extinguished in 1950.
Abstract
Cet article étudie historiquement et sociologiquement les clubs de villes fondés à la naissance de la République Turquie. On a essayé de répondre à ces trois questions : la première question concerne sur la nature des relations dans ces clubs. On peut argumenter que ces derniers n'ont pas été de lieux où on produit des idées comme le prétendent leur réglementation intérieure ou la presse. Ces places ont été plutôt des lieux où les classes supérieures passaient leur temps à jouer aux jeux de chance. Avec la deuxième question, nous avons essayé de savoir si ces clubs ont été des espaces propices à des discussions rationnelles et critiques selon les arguments d'Habermas concernant le role de l'escape public. Quand on évalue les caractéristiques des conversations dans les clubs, les identités des membres et les liens entre le pouvoir politique et eux, il est difficile de dire que ces clubs ont été un lieu de production d'un discours rational-critique. Avec la dernière question, on s'est interrogé sur les types de relations entre le pouvoir politique et ces clubs. Selon les résultats de notre étude, leur existence posait des problèmes, surtout à la fin de la deuxième guerre mondiale, au pouvoir politique. Ils ont parfois résisté aux décisions de fermeture prises par le pouvoir central. Mais a partir de l'année 1950, le combat mené par le pouvoir politique contre eux a pris fin.
Abstract
Bu makale, erken Cumhuriyet döneminde kurulan şehir kulüplerini tarihsel ve sosyolojik olarak incelemektedir. Çalışmada üç sorunun yanıtını bulunmaya çalışılmıştır. Bunlardan ilki kulüplerde üretilen ilişkilerin neler olduğudur. Bulgulara göre, kulüpler, kulüp yönetmeliklerinde veya basındaki söylemde iddia edildiği fikir üreten mekanlar değildirler. Buraları, daha ziyade, üst sınıfların boş zamanlarını kumar veya kumar olmayan oyunlarla geçirdikleri yerler olmuşlardır. İkinci soru, kulüplerde üretilen ilişkilerin, Habermasçı anlamda rasyonel-eleştirel söylemle ne ölçüde ilintili olduğunu bulmaya yöneliktir. Kulüplerdeki sohbetlerin özellikleri, buraları kullananların kimlikleri ve siyasal iktidarla kulüpler arasındaki bağlantılar birlikte değerlendirildiğinde şehir kulüplerinin rasyonel — eleştirel söylem ürettiğini söylemek güçtür. Son soru, siyasal iktidarla şehir kulüpleri arasındaki ilişkilerin nasıl bir niteliğe sahip olduğudur. Bulgulara göre bu ilişkiler özellikle II. Dünya Savaşı'nın sonuna doğru sorunlu olmaya başlamıştır. Kulüpler zaman zaman kapatma kararlarına karşı direnmişlerdir. 1950'ye gelindiğinde ise kulüplere yönelik siyasal iktidarın başlattığı mücadele bitmiştir.
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Journal Section | Articles |
| Authors | |
| Publication Date | February 1, 2006 |
| Published in Issue | Year 2006Issue: 4 |
