Gazetecilerin Kriz Dönemlerinde Halkla İlişkiler Çalışanlarına Bakış Açılarının Belirlenmesine Yönelik Bir Araştırma

Özlem Duğan; Semra Akıncı

doi:10.16878/gsuilet.459093

Research Article

Gazetecilerin Kriz Dönemlerinde Halkla İlişkiler Çalışanlarına Bakış Açılarının Belirlenmesine Yönelik Bir Araştırma

Year 2019, Issue: 30, 167 - 192, 26.06.2019

Özlem Duğan , Semra Akıncı

https://doi.org/10.16878/gsuilet.459093

Cited By: 5

Abstract

Kriz dönemlerinde gazeteciler hızlı hareket
ederek haberlerini topluma duyurma çabasındadırlar. Özellikle kriz durumlarında
halkla ilişkiler çalışanlarının doğru bilgiyi, doğru zamanda ve doğru kişilere
ulaştırmaları gerekir. Bu çalışma medya çalışanlarının krizlerde halkla
ilişkiler çalışanlarına bakış açısını belirlemek amacıyla yapılmıştır. Çalışma
için 21 gazeteci ile derinlemesine görüşme yapılmıştır. Çalışma sonucunda
halkla ilişkiler çalışanlarının gazetecilere, yeterli bilgiyi doğru zamanda
ulaştırmakta geç kaldıkları, gazetecilere yeteri kadar yardımcı olamadıkları,
haber kaynağı oldukları ancak bu durumun kuruma göre değiştiği, halkla
ilişkilerin kriz dönemlerinde gazetecilerden bilgiyi saklamaya çalıştıkları,
kriz dönemlerinde en çok bilgi kirliliği ve bilgileri doğrulatamama konusunda
zorluk yaşadıkları görüşü hâkimdir. Kriz ile ilgili gazetecilerin % 57
(n=12)'sinin eğitim almadıkları ortaya çıkmıştır. Gazeteciler, kriz döneminde
kurumların soğukkanlı hareket etmelerini, krizi doğru analiz etmelerini, doğru
bilgilerin gerekli yerlere medya aracılığıyla ulaştırılmasını önermektedir.
Krizde ilk bilgilerin kanaat önderleri, medya ve kurum çalışanları ile
paylaşılması gerektiği düşüncesini paylaşan gazeteciler, krizi liderin
yönetmesi durumunda en az zararla atlatılabileceği ve doğru yönlendirme ile
krizin kurum için fırsata dönüşebileceğini belirtmişlerdir.

Keywords

Kriz Yönetimi , Gazeteciler

References

Kaynakça
Akdağ, M. (2005). Halkla İlişkiler ve Kriz Yönetimi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14, 1-20.
Akım, F. (2005). Kriz Yönetimi ve Halkla İlişkiler. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 22, 171-176.
Aslan, K. (2008). Değişen Teknolojiler ve Habercilikte İstihbarat. İstanbul: Anahtar.
Bilbil Karayel, E. (2003). Halkla İlişkilerde Etik Sorunu. İletişim Araştırmaları Derneği Bülteni, Mart-Nisan.
Can, H. (2002). Organizasyon ve Yönetim. Ankara: Siyasal.
Cameron, G. T., Sallot, L. M. ve Curtin, P. A. (1997). Public Relations and the Production of News: A Critical Review and A Theoretical Framework. B. R. Burleson (ed.), Communication Yearbook 20, Routledge, Routledge, New York, 111–155.
Cravens, K. S. ve Goad Oliver, E. (2006). Employees: The Key Link To Corporate Reputation Management. Business Horizons, 49(4), 293-302.
Çaplı, B. ve Taş, O. (2009). Televizyon Haberciliğinde Etik Sorunlar. B. Çaplı ve H. Tuncel, (Ed.), Kriz Haberciliği içinde (237-250). Ankara: Fersa.
Çamdereli, M. (2000). Ana Çizgileriyle Halkla İlişkiler. Konya: Çizgi.
Demir, F. (2015). Stratejik İletişim ve Algı Yönetimi Bağlamında Kriz İletişim Yönetimi. International Journal of Human Sciences, 12(1), 343-362.
Demirtaş, H. (2000). Kriz Yönetimi. Kuram ve Uygulamada Eğitim ve Yönetim Dergisi, 23, 353-373.
Erdoğan, İ. (2006). Türkiye'de Ulusal ve Yerel Gazetelerin Habercilik Anlayışları: Deprem Haberlerinin Karşılaştırmalı Analizi. Selçuk İletişim Dergisi, 4(3), 51-64.
Grunig, J.E. ve Hunt, T.T. (1984). Managing the Public Relations. New York: CBS College.
Görpe, S. (2001). Açıklamalı İngilizce -Türkçe Halkla İlişkiler Kavramları. İstanbul: İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Yayınları No: 110.
Göztaş, A. (1997). Kriz Yönetimi ve Halkla İlişkiler. İzmir: Ege.
Gürüz, D. (1993). Halkla İlişkiler Teknikleri. İzmir: Ege Üniversitesi İletişim Fakültesi Yayınları.
Holtz, S. (1999). Public Relations on the NET, American Management Association, USA.Joosub, T. S. (2006). Risk Management Strategies to Maintain Corporate Reputation, Master Tezi, University of South Africa Business Management.
Ihlen, Q. ve Pallas, J. (2014). Meditization of Corporations. Knut Lundby (ed.), Handbook on Mediatization of Communication. Berlin: De Gruyter Mouton.
Johnston, J. (2013). Media Relations: Issues and Strategies. Sydney: Allen&Unwin.
Kadıbeşegil, S. (2001). Halkla İlişkilere Nereden Başlamalı?. İstanbul: MediaCat.
Kazancı, M. (1996). Halkla İlişkiler. Ankara: Ankara Üniversitesi İletişim Fakültesi Yayınları: 6.
Klann, G. (2003). Crisis Leadership: How Military Lessons and Corporate Experiences can Help Leaders Find Opportunity in Times of Greensboro. USA: Center for Creative Leadership.
Koç Akgül, S. (2017). Olağanüstü Durumlar, İletişim ve Habercilik Yaklaşımları, Olağanüstü Dönemlerde Yayıncılık. TRT Akademi, 2(3), 6-47.
Peker, Ö. ve Aytürk, N. (2000). Etkili Yönetim Becerileri Öğrenilebilir ve Geliştirilebilir. Ankara: Yargı.
Pira, A. ve Sohodol, Ç. (2004). Kriz Yönetimi. İstanbul: İletişim.
Mercer, L. ve Singer, J. (1989). Oppurtunity Knocks: Using PR. Pennsylvania: Chilton Book.
Okay, A. ve Okay, A. (2001). Halkla İlişkiler Kavram Strateji ve Uygulamaları. İstanbul: Der.
Okay, A. ve Okay, A. (2000b). Halkla İlişkiler, Kavram, Strateji ve Uygulamaları. İstanbul: Der.
Oktay, M. (1996). Halkla İlişkiler Mesleğinin İletişim Yöntem ve Araçları. İstanbul: Der.
Öksüz, B.ve Korap Özel, E. (2015). Gazeteciler ve Halkla İlişkiler Uygulamacıları Arasındaki Gergin İlişkinin Kodları: Gazeteciler ve Halkla İlişkiler Uygulamacıları Üzerine Bir Araştırma. Selçuk İletişim Dergisi, 9(1), 22-54.
Pincus, D., Rimmer, T., Rayfield, R. E. ve Cropp, F. (1993). Newspaper Editors’ Perceptions of Public Relations: How Business, News, and Sports Editors Differ. Journal of Public Relations Research, 5(1), 27-45.
Sabuncuoğlu, Z. (2004). İşletmelerde Halkla İlişkiler. İstanbul: Alfa Akademi.
Sevencan, F. ve Çilingiroğlu, N. (2007). Sağlık Alanındaki Araştırmalarda Kullanılan Niteliksel Veri Toplama Yöntemleri. Toplum Hekimliği Bülteni, 26(1), 1-6.
Tarhan, A. (2013). Halkla İlişkilerde Medyayla İlişkiler: Medya Çalışanlarının Görüşleri Üzerine Bir Saha Araştırması. NWSA-Humanities, 8(2), 226-251.
Tekin, H. H. (2006). Nitel Araştırma Yönteminin Bir Veri Toplama Tekniği Olarak Derinlemesine Görüşme. İstanbul Üniversitesi Sosyoloji Dergisi, 3(13), 101-116.
Tılıç, L. D. (1998). Utanıyorum Ama Gazeteciyim-Türkiye ve Yunanistan’da Gazetecilik. İstanbul: İletişim.
Ülger, B. (2003). İşletmelerde İletişim ve Halkla İlişkiler “The Big Business”. İstanbul: Der.
Uzunoğlu, E. ve Öksüz, B. (2008). Kurumsal İtibar Riski Yönetimi: Halkla İlişkiler Rolü. Selçuk İletişim Dergisi, 5(3), 111-123.
Yayınoğlu Eraslan, P. (2013). Gazetecilik ve Halkla İlişkiler Mesleği Mücadele mi, İşbirliği mi?. İstanbul: Türkmenevi.
Weiner, D. (2006). Crisis Communications: Managing Corporate Reputation in the Court of Public Opinion. March/April, Ivey Business Journal.
White, J. ve Hobsbawm, J. (2007). Public Relations and Journalism. Journalism Practice, 1(2), 283-292.

There are 42 citations in total.

Details

Primary Language	Turkish
Journal Section	Articles
Authors	Özlem Duğan 0000-0001-9028-7989 Semra Akıncı 0000-0001-9028-7989
Publication Date	June 26, 2019
Acceptance Date	June 26, 2019
Published in Issue	Year 2019 Issue: 30

Cite

APA	Duğan, Ö., & Akıncı, S. (2019). Gazetecilerin Kriz Dönemlerinde Halkla İlişkiler Çalışanlarına Bakış Açılarının Belirlenmesine Yönelik Bir Araştırma. Galatasaray Üniversitesi İletişim Dergisi(30), 167-192. https://doi.org/10.16878/gsuilet.459093