Bu makalede, ölüm
cezasının insanlık tarihinin büyük bir bölümünde kentsel mekânlarda ve halkın
gözü önünde çeşitli biçimlerde gerçekleştirilen infazının, özünde iktidarın
yeniden üretildiği gösteri biçimleri olduğu ileri sürülmektedir. Bu çerçevede
halka açık infazlar, kentsel mekân, iktidar ve gösteri kavramları üzerinden
incelenmektedir. Ölüm cezasının tarihine kısaca göz atıldıktan sonra bu cezanın
yerine getirilişinin İngiltere, Fransa ve ABD’deki gelişim seyrinin yanı sıra
Osmanlı İmparatorluğu ve Türkiye’de aldığı biçimlere değinilmekte ve bazı örneklere
yer verilmektedir.
Althusser, L. (1976). Idéologie et appareils idéologiques d’État. Louis A., Positions (1964-1975) içinde (67-125). Paris: Les Éditions Social.
Bée, M. (1983). Le spectactle de l’éxecution dans la France d’Ancien Régime. Annales. Histoire, Sciences Sociales, no 4, Jul-Aug., 843-862.
Debord, G. (2016). Gösteri Toplumu (A. Ekmekçi ve O. Taşkent, Çev.). (6. bs.). İstanbul: Ayrıntı.
Eldem, E. (2005). İstanbul’da Ölüm, Osmanlı-İslam Kültüründe Ölüm ve Ritüelleri. İstanbul: Osmanlı Bankası Arşiv ve Araştırma Merkezi.
Foucault, M. (1992). Hapishanenin Doğuşu (M. Ali Kılıçbay, Çev.). Ankara: İmge.
Kudlac, S. C. (2007). Public Executions: The Death Penalty and The Media. London: Praeger.
Linders, A. (2002). The Execution Spectacle and State Legitimacy: The Changing Nature of the American Execution Audience, 1833-1937. Law & Society Review, Vol. 36, No.3, 607-656.
Pearce, F. (2003). ‘Off with their heads’: public executions with Klossowski, Caillois and Foucault. Economy and Society, 32:1, 48-73. doi: 10.1080/0308514032000045762
Salgırlı, S. (2013) Architectural Anatomy of an Ottoman Execution. Journal of the Society of Architectural Historians, vol. 72, no. 3, September, 301-321
Sharpe, J.A. (1985). “Last Dying Speeches": Religion, Ideology and Public Execution in Seventeenth-Century England. Past & Present, no. 107, May, 144-167.
Spierenburg, C. P. (1984). The Spectacle of Suffering. Cambridge: Cambridge University Press.
Taïeb, E. (2011). La guillotine au secret. Paris: Belin.
Yıldırmaz, S. (2001). Halka Açık Olarak Gerçekleştirilen Bir İdam. Toplumsal Tarih, Temmuz, 18-22.
Althusser, L. (1976). Idéologie et appareils idéologiques d’État. Louis A., Positions (1964-1975) içinde (67-125). Paris: Les Éditions Social.
Bée, M. (1983). Le spectactle de l’éxecution dans la France d’Ancien Régime. Annales. Histoire, Sciences Sociales, no 4, Jul-Aug., 843-862.
Debord, G. (2016). Gösteri Toplumu (A. Ekmekçi ve O. Taşkent, Çev.). (6. bs.). İstanbul: Ayrıntı.
Eldem, E. (2005). İstanbul’da Ölüm, Osmanlı-İslam Kültüründe Ölüm ve Ritüelleri. İstanbul: Osmanlı Bankası Arşiv ve Araştırma Merkezi.
Foucault, M. (1992). Hapishanenin Doğuşu (M. Ali Kılıçbay, Çev.). Ankara: İmge.
Kudlac, S. C. (2007). Public Executions: The Death Penalty and The Media. London: Praeger.
Linders, A. (2002). The Execution Spectacle and State Legitimacy: The Changing Nature of the American Execution Audience, 1833-1937. Law & Society Review, Vol. 36, No.3, 607-656.
Pearce, F. (2003). ‘Off with their heads’: public executions with Klossowski, Caillois and Foucault. Economy and Society, 32:1, 48-73. doi: 10.1080/0308514032000045762
Salgırlı, S. (2013) Architectural Anatomy of an Ottoman Execution. Journal of the Society of Architectural Historians, vol. 72, no. 3, September, 301-321
Sharpe, J.A. (1985). “Last Dying Speeches": Religion, Ideology and Public Execution in Seventeenth-Century England. Past & Present, no. 107, May, 144-167.
Spierenburg, C. P. (1984). The Spectacle of Suffering. Cambridge: Cambridge University Press.
Taïeb, E. (2011). La guillotine au secret. Paris: Belin.
Yıldırmaz, S. (2001). Halka Açık Olarak Gerçekleştirilen Bir İdam. Toplumsal Tarih, Temmuz, 18-22.
Aşkın, A. C. (2019). Bir İktidar Gösterisi Olarak Halka Açık İnfazlar. Galatasaray Üniversitesi İletişim Dergisi(4), 35-48. https://doi.org/10.16878/gsuilet.542277