Research Article
Year 2019,
Issue: 31, 67 - 90, 28.12.2019
Abstract
Bu çalışmada son yıllarda giderek gelişen dini
radyo yayıncılığı ele alınmaktadır. Tüm dünyada neredeyse radyo yayıncılığı ile
eş zamanlı olarak başlayan dini yayınların Türkiye’deki gelişimi 3 dönemde ele
alınmaktadır. İlk dini programların yayınlanmaya başladığı 1950 ile özel
yayıncılığın de facto olarak başladığı
1990 yılı arası ilk dönemi, 1990 ile AKP’nin iktidara geldiği 2002 yılı arası
ikinci dönemi, 2002 sonrasından günümüze uzanan zaman dilimi ise üçüncü dönemi ifade
etmektedir. Ayrıca bu üç dönemde gelişen dini
radyo yayıncılığının temel pratiklerinin ortaya konması için araştırma kapsamında
Ankara, İstanbul ve Konya’da yayın yapan 17 radyonun çalışanları ile yarı
yapılandırılmış yüz yüze görüşmeler yapılmıştır.
Bu bağlamda elde edilen veriler bu radyoların kendilerini nasıl tanımladıkları,
teknik, idari ve mali yapıları, çalışma koşulları ve dinleyiciler ile
ilişkileri kapsamında değerlendirilmiştir. Böylelikle Türkiye’de dini radyo
yayıncılarının amaçlarının, birbirleri ile benzerlik ve farklılıklarının,
yayıncılık pratiklerinin ne olduğu soruları yanıtlanmaya çalışılmıştır.
References
- Ak, Z. (1992). Türkiye Radyolarında Dini Yayınlar. Diyanet Dergisi, 14, 21-22.
- Akdoğan, Y. (2004). Ak Parti ve Muhafazakâr Demokrasi. İstanbul: Alfa.
- Azak, U. (2013). İslami Radyolar ve Türbanlı Spikerler. Nilüfer Göle, (Ed.), İslamın Yeni Kamusal Yüzleri içinde (93-108). İstanbul: Metis.
- Cooper, M. ve Macaulay, K. (2015). Contemporary Christian Radio in Britain: A New Genre on the National Dial. Radio Journal: International Studies in Broadcast and Audio Media, 13(1-2), 75-87.
- Çakır, R. (2012). Ayet ve Slogan: Türkiye’de İslami Oluşumlar. İstanbul: Metis.
- Gibson, G.H. (1977). Public Broadcasting: The Role of The Federal Goverment. New York: Praeger.
- Kay, W.K. (2009). Pentecostalism and Religious Broadcasting. Journal of Beliefs & Values: Studies in Religioun & Education, 30(3), 245-254.
- Kocabaşoğlu, U. (2010). Şirket Telsizinden Devlet Radyosuna: TRT Öncesi Dönemde Radyonun Tarihsel Gelişimi ve Türk Siyasal Hayatı İçindeki Yeri. İstanbul: İletişim.
- Lochte, B. (2008). Christian Radio in a New Millenium. Journal of Radio & Audio Media, 15(1), 59-75.
- Manaz, A. (2005). Dünyada ve Türkiye’de Siyasal İslamcılık. Ankara: Ayraç.
- Mert, N. (2005). Türkiye İslamcılığına Tarihsel Bir Bakış. T. Bora ve M. Gültekingil (Ed.), Modern Türkiye’de Siyasi Düşünce Cilt: 6 İslamcılık içinde (411-419). İstanbul: İletişim.
- Nissim, G. (1991). The French Churches in Public Broadcasting. Peter Elvy (Ed.), Opportunities and Limitations in Religious Broadcasting içinde. UK: Centre for Theology and Public Issues.
- Savran, S. (2014). İslamcılık, AKP, Burjuvazinin İç Savaşı. Neşecan Balkan, Erol Balkan ve Ahmet Öncü (Ed.), Neoliberalizm, İslamcı Sermayenin Yükselişi ve AKP içinde (53-142). İstanbul: Yordam Kitap.
- Schultze, Q. J. (1988). Evangelical Radio and The Rise of The Electronic Church: 1921-1948. Journal of Broadcasting & Electronic Media, 32(3), 289-306.
- Şentürk, H. (2011). Türkiye’de İslami Oluşumlar ve Siyaset: İslamcılık. İstanbul: Çıra.
- Televizyonumuz Yayın Hayatını Diyanet TV Olarak Sürdürecek. Erişim 15 Ağustos 2018, https://www.diyanet.tv/televizyonumuz-yayin-hayatini-diyanet-tv-olarak-surdurecek.
- URYAD (2017). Radyonun Sesini Duymayan Kalmıyor! Erişim 15 Mayıs 2018, http://uryad.org.tr/radyonun-sesini-duymayan-kalmiyor!
- Yaşar, M.E. (2004). Dergâhtan Parti’ye, Vakıf’tan Şirkete Bir Kimliğin Oluşumu ve Dönüşümü: İskenderpaşa. T. Bora ve M. Gültekingil (Ed.), Modern Türkiye’de Siyasi Düşünce Cilt: 6 İslamcılık içinde (323-340). İstanbul: İletişim.
- Yavuz, M. H. (2004). Bediüzzaman Said Nursi ve Nurculuk. T. Bora ve M. Gültekingil (Ed.), Modern Türkiye’de Siyasi Düşünce Cilt: 6 İslamcılık içinde (264-294). İstanbul: İletişim.
- Yücekök, A. (1971). Türkiye’de Örgütlenmiş Dinin Sosyo-Ekonomik Tabanı. Ankara: Sevinç Matbaası.
Year 2019,
Issue: 31, 67 - 90, 28.12.2019
Abstract
References
- Ak, Z. (1992). Türkiye Radyolarında Dini Yayınlar. Diyanet Dergisi, 14, 21-22.
- Akdoğan, Y. (2004). Ak Parti ve Muhafazakâr Demokrasi. İstanbul: Alfa.
- Azak, U. (2013). İslami Radyolar ve Türbanlı Spikerler. Nilüfer Göle, (Ed.), İslamın Yeni Kamusal Yüzleri içinde (93-108). İstanbul: Metis.
- Cooper, M. ve Macaulay, K. (2015). Contemporary Christian Radio in Britain: A New Genre on the National Dial. Radio Journal: International Studies in Broadcast and Audio Media, 13(1-2), 75-87.
- Çakır, R. (2012). Ayet ve Slogan: Türkiye’de İslami Oluşumlar. İstanbul: Metis.
- Gibson, G.H. (1977). Public Broadcasting: The Role of The Federal Goverment. New York: Praeger.
- Kay, W.K. (2009). Pentecostalism and Religious Broadcasting. Journal of Beliefs & Values: Studies in Religioun & Education, 30(3), 245-254.
- Kocabaşoğlu, U. (2010). Şirket Telsizinden Devlet Radyosuna: TRT Öncesi Dönemde Radyonun Tarihsel Gelişimi ve Türk Siyasal Hayatı İçindeki Yeri. İstanbul: İletişim.
- Lochte, B. (2008). Christian Radio in a New Millenium. Journal of Radio & Audio Media, 15(1), 59-75.
- Manaz, A. (2005). Dünyada ve Türkiye’de Siyasal İslamcılık. Ankara: Ayraç.
- Mert, N. (2005). Türkiye İslamcılığına Tarihsel Bir Bakış. T. Bora ve M. Gültekingil (Ed.), Modern Türkiye’de Siyasi Düşünce Cilt: 6 İslamcılık içinde (411-419). İstanbul: İletişim.
- Nissim, G. (1991). The French Churches in Public Broadcasting. Peter Elvy (Ed.), Opportunities and Limitations in Religious Broadcasting içinde. UK: Centre for Theology and Public Issues.
- Savran, S. (2014). İslamcılık, AKP, Burjuvazinin İç Savaşı. Neşecan Balkan, Erol Balkan ve Ahmet Öncü (Ed.), Neoliberalizm, İslamcı Sermayenin Yükselişi ve AKP içinde (53-142). İstanbul: Yordam Kitap.
- Schultze, Q. J. (1988). Evangelical Radio and The Rise of The Electronic Church: 1921-1948. Journal of Broadcasting & Electronic Media, 32(3), 289-306.
- Şentürk, H. (2011). Türkiye’de İslami Oluşumlar ve Siyaset: İslamcılık. İstanbul: Çıra.
- Televizyonumuz Yayın Hayatını Diyanet TV Olarak Sürdürecek. Erişim 15 Ağustos 2018, https://www.diyanet.tv/televizyonumuz-yayin-hayatini-diyanet-tv-olarak-surdurecek.
- URYAD (2017). Radyonun Sesini Duymayan Kalmıyor! Erişim 15 Mayıs 2018, http://uryad.org.tr/radyonun-sesini-duymayan-kalmiyor!
- Yaşar, M.E. (2004). Dergâhtan Parti’ye, Vakıf’tan Şirkete Bir Kimliğin Oluşumu ve Dönüşümü: İskenderpaşa. T. Bora ve M. Gültekingil (Ed.), Modern Türkiye’de Siyasi Düşünce Cilt: 6 İslamcılık içinde (323-340). İstanbul: İletişim.
- Yavuz, M. H. (2004). Bediüzzaman Said Nursi ve Nurculuk. T. Bora ve M. Gültekingil (Ed.), Modern Türkiye’de Siyasi Düşünce Cilt: 6 İslamcılık içinde (264-294). İstanbul: İletişim.
- Yücekök, A. (1971). Türkiye’de Örgütlenmiş Dinin Sosyo-Ekonomik Tabanı. Ankara: Sevinç Matbaası.
There are 20 citations in total.
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Journal Section | Articles |
| Authors | |
| Publication Date | December 28, 2019 |
| Acceptance Date | December 20, 2019 |
| Published in Issue | Year 2019Issue: 31 |
Cited By
Islamophobia Agenda in Islamist Magazines in Türkiye: A Content Analysis
Medya ve Din Araştırmaları Dergisi
https://doi.org/10.47951/mediad.1524288
Gutenberg’den Zuckerberg’e Medya ve Din: Panoramik Bir Bakış
Medya ve Din Araştırmaları Dergisi
https://doi.org/10.47951/mediad.1197443
