Research Article
Digital Communication During Crisis: The Example of The World Health Organization and The Ministries of Health in The Covid-19 Global Crisis
Abstract
This study focuses on examining the crisis communication efforts of public institutions, specifically health ministries, over social media during the Covid 19 period, in terms of word use and sentiment analysis. In the study, content and sentiment analysis was carried out by text mining method, focusing on the Twitter posts of the ministries of health of the countries with the highest number of cases in the world, especially on the social media pages used within the framework of crisis communication. According to the results of the study, it has been found that the health ministries of the countries have different crisis communication orientations and integrate with different words and emotions during the Covid global crisis. According to the results, while the US Ministry of Health and Human Services came to the fore as the ministry with the most content consistency with the World Health Organization, it is found that the Ministry of Health of the Republic of Turkey approached the crisis with a broad perspective, and the Ministry of Health and Family Welfare of India carried out activities for perception management. When the results were examined in terms of sentiment analysis, it was found that the sentiments in the posts of the health ministries of the countries differed significantly from each other.
References
- Abanoz, E. (2017). Yöndeşmenin haber endüstrisindeki etkisi: haber ajansı çalışanları üzerine bir araştırma. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19(2), 287-303.
- Alptekin, Z. M. (2020). Dijitalleşme ve dijital sosyal sorumluluk iletişimi. Uluslararası Medya ve İletişim Araştırmaları Hakemli Dergisi, 3(2), 136-155.
- Austin, L. Liu, B. F. and Jin, Y. (2012). How audiences seek out crisis ınformation: Exploring the social-mediated crisis communication model. Journal of Applied Communication Research, 40(2), 188-207.
- Başlar, G. (2013). Yeni medyanın gelişimi ve dijitalleşen kapitalizm. Akademik Bilişim, 4(11), 775-781.
- Benoıt, W. L. (1997). Image repair discourse and crisis communication. Public Relations Review, 23(2), 177–186.
- Cho, S. E., Jung, K. and Park, H. W. (2013). Social media use during Japan's 2011 earthquake: How Twitter transforms the locus of crisis communication. Media International Australia, 149(1), 28-40.
- Civelek, M. E., Çemberci, M. and Eralp, N. E. (2016). The role of social media in crisis communication and crisis management. International Journal of Research in Business & Social Science, 5(3), 111-120.
- Coombs, W. T. (1995). Choosing the right words. Management Communication Quarterly, 8(4), 447–476.
- Coombs, T. W. (2010). Parameters for crisis communication. W. T. Coombs ve S. J. Holladay (Ed.). The Handbook of Crisis Communication içinde (17-52). Wıley-Blackwell.
- Coombs, T. W., Frandsen, F., Holladay, S. J. and Johansen, W. (2010). Why a concern for apologia and crisis communication?. Corporate Communications: An International Journal, 15(4), 337-349.
- Çömlekçi, M. F. (2019). Dijitalleşen diploması ve sosyal medya kullanımı: Büyükelçilik Facebook hesapları üzerine bir araştırma. Kırklareli Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 8(1), 1-13.
- Dilmen, N. E., and Öğüt, S. (2006). Yeni iletişim ortamları ve etkileşime iletişimsel bilişim yaklaşımı. Yeni İletişim Ortamları ve Etkileşim Uluslararası Konferansı. İstanbul.
- Ergin, D. Y. (1994). Örnekleme türleri. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 6(6), 91-102.
- Erkek, S. (2016). Kamu kurumlarında sosyal medya kullanımı: Sağlık Bakanlığı örneği. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 35, 141-150.
- Flew, T., Bruns, A., Burgess, J., Crawford, K. and Shaw, F. (2013). Social media and its impact on crisis communication: Case studies of Twitter use in emergency management in Australia and New Zealand, Communication and Social Transformation ICA Regional Conference, 8-10 Kasım 2014, Shanghai
- Frandsen, F. and Johansen, W. (2010). Crisis communication, complexity, and the cartoon affair: A case study. W. T. Coombs ve S. J. Holladay (Ed.). The Handbook of Crisis Communication içinde (425-448). Wiley-Blackwell.
- Fınk, S. (1986). Crisis management: Planning for the inevitable, New York: Amacom.
- Gainey, B. S. (2010). Educational crisis management practices tentatively embrace the new media. W. T. Coombs ve S. J. Holladay (Ed.). The Handbook of Crisis Communication içinde (301-318) Wıley-Blackwell.
- Göçoğlu, V. (2019). Türkiye’de merkezi yönetimin sosyal medya kullanımı: bakanlıkların twitter hesapları üzerine bir analiz. Uluslararası Yönetim Akademisi Dergisi, 2(2), 422-444.
- Graham, M. W., Avery, E. J. and Park, S. (2015). The role of social media in local government crisis communications. Public Relations Review, 41(3), 386-394.
- Gümüş, N. (2018). Sosyal medyanın kamu kurumları tarafından kamusal pazarlama aracı olarak kullanılması: 81 İl Valiliği üzerinde bir araştırma. Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 18(4), 189-212.
- Gündoğdu, G. and Kılıç, T. (2017). Sağlığın teşviki ve geliştirilmesinde (health promotion) sosyal medya kullanımının etkisi: Sağlık Bakanlığı’nın sosyal medya kullanımı. 1st International Conference on New Trends in Communication, 206-217.
- Güreşçi, M. (2020). Covıd-19 salgınında Türkiye’de kriz yönetimi iletişimi: TC Sağlık Bakanlığı. Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 7(5), 53-65.
- IHME. (2022). COVID-19 projections. Erişim 21.08.2022, https://covid19.healthdata.org/global?view=cumulative-deaths&tab=trend
- İrge, N. F. (2012). Enformasyon toplumu ve toplumsal değişim sürecinde sosyal medya. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (17), 63-86.
- Karaağaç, T. (2013). Kriz Yönetimi ve iletişim, İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 49, 117-132.
- Manovich, L. (2001). The language of new media. Cambridge: The MIT Press.
- Mitroff, I. I. And Anagnos, G. (2001). Managing crises before they happen: What every executive and manager needs to know about crisis management. New York: Amacom
- Nıkolaev, A. G. (2010). Thirty common basic elements of crisis management plans: guidelines for handling the acute stage of “hard” emergencies at the tactical level. (Ed.) W. T. Coombs ve S. J. Holladay. The Handbook of Crisis Communication içinde (282-361), Wiley-Blackwell.
- Online Etymology Dictionary. (2023). Perception. https://www.etymonline.com/word/perception Erişim: 10/13/2023
- Pandey, P. (2018). Simplifying sentiment analysis using VADER in python (on social media Text). https://medium.com/analytics-vidhya/simplifying-social-media-sentiment-analysis-using-vader-in-python-f9e6ec6fc52f,
- Pira A. and Sohodol, Ç. (2012). Kriz yönetimi. İstanbul: İletişim Yayınevi
- R Core Team (2021). R: A language and environment for statistical computing. r foundation for statistical computing, Vienna, Austria, Erişim 24.04.2021, https://www.R-project.org/
- RDocumentation (2021) Syuzhet package, Erişim 12.03.2021, https://www.rdocumentation.org/packages/syuzhet/versions/1.0.6
- Reynolds, B. and Seeger, M. W. (2005). Crisis and emergency risk communication as an ıntegrative model, Journal of Health Communication, 10(1), 43-55.
- Samur, S. (2020). Covid-19 pandemi sürecinde ankara'daki devlet üniversitelerinin Instagram kullanımları üzerine nicel bir araştırma, Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 7(6), 436-457.
- Siegel, P. C. (2005). Perception management: Io’s stepchild?. Low Intensity Conflict & Law Enforcement 13, (2), 118-120.
- Solmaz, B. and Görkemli, N. H. (2012). Büyükşehir belediyeleri ve sosyal medya kullanımı. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 18, 9-20.
- Spence, P. R., Lachlan, K. A. and Griffin, D. R. (2007). Crisis communication, race, and natural disasters, Journal of Black Studies, 37(4), 539-554.
- Topcu, M. (2017). Kriz liderliği ve krizleri fırsata çevirmede dönüştürücü-vizyoner liderlik, Akademik Hassasiyetler, 4(8), 71-100.
- Travers, C. (1998). Communicating out of a crisis. (Ed.) M. Bland. Handling the Stress içinde (143-159). London, Macmillan.
- Tunçay, Esra (2020). Kamu Diplomasisinde Dijital İletişimin Rolü: Türkiye ve G8 Ülkelerinin Karşılaştırmalı İncelenmesi, Yayımlanmamış Doktora Tezi, İstanbul Üniversitesi.
- Türk, M.S. (2014). Algı yönetimi ve iletişim: Algının ötesinde bir gerçeklik var mı?, Bilal Karabulut (Ed), Algı Yönetimi içinde, İstanbul: Alfa, 19.
- Türk Dil Kurumu Sözlüğü. (2023). Algı. Akşam Sanat Okulu Matbaası, 10. Baskı: Ankara; 72.
- Weıner, D. (2006). Crisis communications: managing corporate reputation in the court of public opinion. Ivey Business Journal, 70(4), 1-6.
- WHO (2021) WHO Coronovirus (Covid-19) dashboard, Erişim 22.04.2021, https://covid19.who.int/
- Yenice, A., Pirtini, S. and Ataman, G. (2018). Sosyal medyada kriz yönetimi ve kurum itibarı ile ilişkisi üzerine bir model uygulaması. Kırklareli Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 7(3), 1-20.
- Yüksel, A., and Şener, E. (2017). The reflections of digitalization at organizational level: industry 4.0 in Turkey. Journal of Business, Economicsand Finance (JBEF), 6(3), 291- 300.
- Zhu, L., Anagondahallı, D. and Zhang, A. (2017). Social media and culture in crisis communication: Mcdonald’s and KFC crises management in China. Public Relations Review, 43(3), 487-492.
La Communication Digitale en Temps de Crise : L'exemple de l'Organisation Mondiale de la Santé et des Ministères de la Santé pendant la Crise Mondiale de la Covid-19
Abstract
Cette étude se focalise sur les efforts de la communication de crise sur les médias sociaux des institutions publiques, en particulier les ministères de la santé, pendant la période Covid-19, à l’égard de l'utilisation des mots et de l’analyse des sentiments. Dans cette étude, l’analyse du contenu et des sentiments des messages Twitter des ministères de la santé des pays avec le plus grand nombre de cas dans le monde a été effectuée par la méthode de fouille de textes. D'après les résultats de l'étude, pendant la crise mondiale de Covid-19 les ministères des pays avaient des tendances différentes de la communication de crise et les concrétaient avec les mots et les sentiments différents. Selon les résultats, il est révélé que le Département de la Santé et des Services Sociaux des États-Unis est le ministère le plus cohérent avec l'Organisation Mondiale de la Santé, que le Ministère de la Santé de la République de Turquie aborde la crise avec une large perspective, et que le Ministère de la Santé et du Bien-être Familial du Gouvernement de l'Inde mène des activités de gestion de la perception.
Keywords
Communication communication de crise la crise du Covid-19 Communication Digitale la fouille de textes
References
- Abanoz, E. (2017). Yöndeşmenin haber endüstrisindeki etkisi: haber ajansı çalışanları üzerine bir araştırma. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19(2), 287-303.
- Alptekin, Z. M. (2020). Dijitalleşme ve dijital sosyal sorumluluk iletişimi. Uluslararası Medya ve İletişim Araştırmaları Hakemli Dergisi, 3(2), 136-155.
- Austin, L. Liu, B. F. and Jin, Y. (2012). How audiences seek out crisis ınformation: Exploring the social-mediated crisis communication model. Journal of Applied Communication Research, 40(2), 188-207.
- Başlar, G. (2013). Yeni medyanın gelişimi ve dijitalleşen kapitalizm. Akademik Bilişim, 4(11), 775-781.
- Benoıt, W. L. (1997). Image repair discourse and crisis communication. Public Relations Review, 23(2), 177–186.
- Cho, S. E., Jung, K. and Park, H. W. (2013). Social media use during Japan's 2011 earthquake: How Twitter transforms the locus of crisis communication. Media International Australia, 149(1), 28-40.
- Civelek, M. E., Çemberci, M. and Eralp, N. E. (2016). The role of social media in crisis communication and crisis management. International Journal of Research in Business & Social Science, 5(3), 111-120.
- Coombs, W. T. (1995). Choosing the right words. Management Communication Quarterly, 8(4), 447–476.
- Coombs, T. W. (2010). Parameters for crisis communication. W. T. Coombs ve S. J. Holladay (Ed.). The Handbook of Crisis Communication içinde (17-52). Wıley-Blackwell.
- Coombs, T. W., Frandsen, F., Holladay, S. J. and Johansen, W. (2010). Why a concern for apologia and crisis communication?. Corporate Communications: An International Journal, 15(4), 337-349.
- Çömlekçi, M. F. (2019). Dijitalleşen diploması ve sosyal medya kullanımı: Büyükelçilik Facebook hesapları üzerine bir araştırma. Kırklareli Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 8(1), 1-13.
- Dilmen, N. E., and Öğüt, S. (2006). Yeni iletişim ortamları ve etkileşime iletişimsel bilişim yaklaşımı. Yeni İletişim Ortamları ve Etkileşim Uluslararası Konferansı. İstanbul.
- Ergin, D. Y. (1994). Örnekleme türleri. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 6(6), 91-102.
- Erkek, S. (2016). Kamu kurumlarında sosyal medya kullanımı: Sağlık Bakanlığı örneği. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 35, 141-150.
- Flew, T., Bruns, A., Burgess, J., Crawford, K. and Shaw, F. (2013). Social media and its impact on crisis communication: Case studies of Twitter use in emergency management in Australia and New Zealand, Communication and Social Transformation ICA Regional Conference, 8-10 Kasım 2014, Shanghai
- Frandsen, F. and Johansen, W. (2010). Crisis communication, complexity, and the cartoon affair: A case study. W. T. Coombs ve S. J. Holladay (Ed.). The Handbook of Crisis Communication içinde (425-448). Wiley-Blackwell.
- Fınk, S. (1986). Crisis management: Planning for the inevitable, New York: Amacom.
- Gainey, B. S. (2010). Educational crisis management practices tentatively embrace the new media. W. T. Coombs ve S. J. Holladay (Ed.). The Handbook of Crisis Communication içinde (301-318) Wıley-Blackwell.
- Göçoğlu, V. (2019). Türkiye’de merkezi yönetimin sosyal medya kullanımı: bakanlıkların twitter hesapları üzerine bir analiz. Uluslararası Yönetim Akademisi Dergisi, 2(2), 422-444.
- Graham, M. W., Avery, E. J. and Park, S. (2015). The role of social media in local government crisis communications. Public Relations Review, 41(3), 386-394.
- Gümüş, N. (2018). Sosyal medyanın kamu kurumları tarafından kamusal pazarlama aracı olarak kullanılması: 81 İl Valiliği üzerinde bir araştırma. Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 18(4), 189-212.
- Gündoğdu, G. and Kılıç, T. (2017). Sağlığın teşviki ve geliştirilmesinde (health promotion) sosyal medya kullanımının etkisi: Sağlık Bakanlığı’nın sosyal medya kullanımı. 1st International Conference on New Trends in Communication, 206-217.
- Güreşçi, M. (2020). Covıd-19 salgınında Türkiye’de kriz yönetimi iletişimi: TC Sağlık Bakanlığı. Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 7(5), 53-65.
- IHME. (2022). COVID-19 projections. Erişim 21.08.2022, https://covid19.healthdata.org/global?view=cumulative-deaths&tab=trend
- İrge, N. F. (2012). Enformasyon toplumu ve toplumsal değişim sürecinde sosyal medya. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (17), 63-86.
- Karaağaç, T. (2013). Kriz Yönetimi ve iletişim, İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 49, 117-132.
- Manovich, L. (2001). The language of new media. Cambridge: The MIT Press.
- Mitroff, I. I. And Anagnos, G. (2001). Managing crises before they happen: What every executive and manager needs to know about crisis management. New York: Amacom
- Nıkolaev, A. G. (2010). Thirty common basic elements of crisis management plans: guidelines for handling the acute stage of “hard” emergencies at the tactical level. (Ed.) W. T. Coombs ve S. J. Holladay. The Handbook of Crisis Communication içinde (282-361), Wiley-Blackwell.
- Online Etymology Dictionary. (2023). Perception. https://www.etymonline.com/word/perception Erişim: 10/13/2023
- Pandey, P. (2018). Simplifying sentiment analysis using VADER in python (on social media Text). https://medium.com/analytics-vidhya/simplifying-social-media-sentiment-analysis-using-vader-in-python-f9e6ec6fc52f,
- Pira A. and Sohodol, Ç. (2012). Kriz yönetimi. İstanbul: İletişim Yayınevi
- R Core Team (2021). R: A language and environment for statistical computing. r foundation for statistical computing, Vienna, Austria, Erişim 24.04.2021, https://www.R-project.org/
- RDocumentation (2021) Syuzhet package, Erişim 12.03.2021, https://www.rdocumentation.org/packages/syuzhet/versions/1.0.6
- Reynolds, B. and Seeger, M. W. (2005). Crisis and emergency risk communication as an ıntegrative model, Journal of Health Communication, 10(1), 43-55.
- Samur, S. (2020). Covid-19 pandemi sürecinde ankara'daki devlet üniversitelerinin Instagram kullanımları üzerine nicel bir araştırma, Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 7(6), 436-457.
- Siegel, P. C. (2005). Perception management: Io’s stepchild?. Low Intensity Conflict & Law Enforcement 13, (2), 118-120.
- Solmaz, B. and Görkemli, N. H. (2012). Büyükşehir belediyeleri ve sosyal medya kullanımı. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 18, 9-20.
- Spence, P. R., Lachlan, K. A. and Griffin, D. R. (2007). Crisis communication, race, and natural disasters, Journal of Black Studies, 37(4), 539-554.
- Topcu, M. (2017). Kriz liderliği ve krizleri fırsata çevirmede dönüştürücü-vizyoner liderlik, Akademik Hassasiyetler, 4(8), 71-100.
- Travers, C. (1998). Communicating out of a crisis. (Ed.) M. Bland. Handling the Stress içinde (143-159). London, Macmillan.
- Tunçay, Esra (2020). Kamu Diplomasisinde Dijital İletişimin Rolü: Türkiye ve G8 Ülkelerinin Karşılaştırmalı İncelenmesi, Yayımlanmamış Doktora Tezi, İstanbul Üniversitesi.
- Türk, M.S. (2014). Algı yönetimi ve iletişim: Algının ötesinde bir gerçeklik var mı?, Bilal Karabulut (Ed), Algı Yönetimi içinde, İstanbul: Alfa, 19.
- Türk Dil Kurumu Sözlüğü. (2023). Algı. Akşam Sanat Okulu Matbaası, 10. Baskı: Ankara; 72.
- Weıner, D. (2006). Crisis communications: managing corporate reputation in the court of public opinion. Ivey Business Journal, 70(4), 1-6.
- WHO (2021) WHO Coronovirus (Covid-19) dashboard, Erişim 22.04.2021, https://covid19.who.int/
- Yenice, A., Pirtini, S. and Ataman, G. (2018). Sosyal medyada kriz yönetimi ve kurum itibarı ile ilişkisi üzerine bir model uygulaması. Kırklareli Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 7(3), 1-20.
- Yüksel, A., and Şener, E. (2017). The reflections of digitalization at organizational level: industry 4.0 in Turkey. Journal of Business, Economicsand Finance (JBEF), 6(3), 291- 300.
- Zhu, L., Anagondahallı, D. and Zhang, A. (2017). Social media and culture in crisis communication: Mcdonald’s and KFC crises management in China. Public Relations Review, 43(3), 487-492.
Kriz Döneminde Dijital İletişim: Covid-19 Küresel Krizinde Dünya Sağlık Örgütü ve Sağlık Bakanlıkları Örneği
Abstract
Bu çalışma kamu kurumları özelinde sağlık bakanlıklarının Covid 19 döneminde sosyal medya üzerinden sürdürdükleri kriz iletişimi çabalarının kelime kullanımı ve duygu analizi açısından incelenmesine odaklanmaktadır. Çalışmada, kriz iletişimi çerçevesinde kullanılmakta olan sosyal medya sayfaları özelinde dünya üzerinde en fazla vakaya sahip ülkelerin sağlık bakanlıklarının Twitter gönderilerine odaklanılarak metin madenciliği yöntemi ile içerik ve duygu analizi gerçekleştirilmiştir. Çalışmanın sonuçlarına göre ülkelerin sağlık bakanlıklarının Covid küresel krizi sırasında farklı kriz iletişimi yönelimlerine sahip olduğu ve farklı kelime ve duygularla bütünleştikleri bulunmuştur. Sonuçlara göre, ABD Sağlık ve İnsan Hizmetleri Bakanlığı Dünya Sağlık Örgütü ile içeriksel olarak en çok tutarlılığa sahip olan bakanlık olarak öne çıkarken, Türkiye Cumhuriyeti Sağlık Bakanlığı’nın krize yönelik geniş perspektifle yaklaştığı, Hindistan Sağlık ve Aile Refahı Bakanlığı’nın algı yönetimine yönelik faaliyetler gerçekleştirdiği ortaya çıkmıştır. Sonuçlar duygu analizi açısından incelendiğinde ise ülkelerin sağlık bakanlıklarının gönderilerindeki duyguların birbirinden önemli oranda farklılaştığı bulunmuştur.
References
- Abanoz, E. (2017). Yöndeşmenin haber endüstrisindeki etkisi: haber ajansı çalışanları üzerine bir araştırma. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19(2), 287-303.
- Alptekin, Z. M. (2020). Dijitalleşme ve dijital sosyal sorumluluk iletişimi. Uluslararası Medya ve İletişim Araştırmaları Hakemli Dergisi, 3(2), 136-155.
- Austin, L. Liu, B. F. and Jin, Y. (2012). How audiences seek out crisis ınformation: Exploring the social-mediated crisis communication model. Journal of Applied Communication Research, 40(2), 188-207.
- Başlar, G. (2013). Yeni medyanın gelişimi ve dijitalleşen kapitalizm. Akademik Bilişim, 4(11), 775-781.
- Benoıt, W. L. (1997). Image repair discourse and crisis communication. Public Relations Review, 23(2), 177–186.
- Cho, S. E., Jung, K. and Park, H. W. (2013). Social media use during Japan's 2011 earthquake: How Twitter transforms the locus of crisis communication. Media International Australia, 149(1), 28-40.
- Civelek, M. E., Çemberci, M. and Eralp, N. E. (2016). The role of social media in crisis communication and crisis management. International Journal of Research in Business & Social Science, 5(3), 111-120.
- Coombs, W. T. (1995). Choosing the right words. Management Communication Quarterly, 8(4), 447–476.
- Coombs, T. W. (2010). Parameters for crisis communication. W. T. Coombs ve S. J. Holladay (Ed.). The Handbook of Crisis Communication içinde (17-52). Wıley-Blackwell.
- Coombs, T. W., Frandsen, F., Holladay, S. J. and Johansen, W. (2010). Why a concern for apologia and crisis communication?. Corporate Communications: An International Journal, 15(4), 337-349.
- Çömlekçi, M. F. (2019). Dijitalleşen diploması ve sosyal medya kullanımı: Büyükelçilik Facebook hesapları üzerine bir araştırma. Kırklareli Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 8(1), 1-13.
- Dilmen, N. E., and Öğüt, S. (2006). Yeni iletişim ortamları ve etkileşime iletişimsel bilişim yaklaşımı. Yeni İletişim Ortamları ve Etkileşim Uluslararası Konferansı. İstanbul.
- Ergin, D. Y. (1994). Örnekleme türleri. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 6(6), 91-102.
- Erkek, S. (2016). Kamu kurumlarında sosyal medya kullanımı: Sağlık Bakanlığı örneği. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 35, 141-150.
- Flew, T., Bruns, A., Burgess, J., Crawford, K. and Shaw, F. (2013). Social media and its impact on crisis communication: Case studies of Twitter use in emergency management in Australia and New Zealand, Communication and Social Transformation ICA Regional Conference, 8-10 Kasım 2014, Shanghai
- Frandsen, F. and Johansen, W. (2010). Crisis communication, complexity, and the cartoon affair: A case study. W. T. Coombs ve S. J. Holladay (Ed.). The Handbook of Crisis Communication içinde (425-448). Wiley-Blackwell.
- Fınk, S. (1986). Crisis management: Planning for the inevitable, New York: Amacom.
- Gainey, B. S. (2010). Educational crisis management practices tentatively embrace the new media. W. T. Coombs ve S. J. Holladay (Ed.). The Handbook of Crisis Communication içinde (301-318) Wıley-Blackwell.
- Göçoğlu, V. (2019). Türkiye’de merkezi yönetimin sosyal medya kullanımı: bakanlıkların twitter hesapları üzerine bir analiz. Uluslararası Yönetim Akademisi Dergisi, 2(2), 422-444.
- Graham, M. W., Avery, E. J. and Park, S. (2015). The role of social media in local government crisis communications. Public Relations Review, 41(3), 386-394.
- Gümüş, N. (2018). Sosyal medyanın kamu kurumları tarafından kamusal pazarlama aracı olarak kullanılması: 81 İl Valiliği üzerinde bir araştırma. Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 18(4), 189-212.
- Gündoğdu, G. and Kılıç, T. (2017). Sağlığın teşviki ve geliştirilmesinde (health promotion) sosyal medya kullanımının etkisi: Sağlık Bakanlığı’nın sosyal medya kullanımı. 1st International Conference on New Trends in Communication, 206-217.
- Güreşçi, M. (2020). Covıd-19 salgınında Türkiye’de kriz yönetimi iletişimi: TC Sağlık Bakanlığı. Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 7(5), 53-65.
- IHME. (2022). COVID-19 projections. Erişim 21.08.2022, https://covid19.healthdata.org/global?view=cumulative-deaths&tab=trend
- İrge, N. F. (2012). Enformasyon toplumu ve toplumsal değişim sürecinde sosyal medya. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (17), 63-86.
- Karaağaç, T. (2013). Kriz Yönetimi ve iletişim, İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 49, 117-132.
- Manovich, L. (2001). The language of new media. Cambridge: The MIT Press.
- Mitroff, I. I. And Anagnos, G. (2001). Managing crises before they happen: What every executive and manager needs to know about crisis management. New York: Amacom
- Nıkolaev, A. G. (2010). Thirty common basic elements of crisis management plans: guidelines for handling the acute stage of “hard” emergencies at the tactical level. (Ed.) W. T. Coombs ve S. J. Holladay. The Handbook of Crisis Communication içinde (282-361), Wiley-Blackwell.
- Online Etymology Dictionary. (2023). Perception. https://www.etymonline.com/word/perception Erişim: 10/13/2023
- Pandey, P. (2018). Simplifying sentiment analysis using VADER in python (on social media Text). https://medium.com/analytics-vidhya/simplifying-social-media-sentiment-analysis-using-vader-in-python-f9e6ec6fc52f,
- Pira A. and Sohodol, Ç. (2012). Kriz yönetimi. İstanbul: İletişim Yayınevi
- R Core Team (2021). R: A language and environment for statistical computing. r foundation for statistical computing, Vienna, Austria, Erişim 24.04.2021, https://www.R-project.org/
- RDocumentation (2021) Syuzhet package, Erişim 12.03.2021, https://www.rdocumentation.org/packages/syuzhet/versions/1.0.6
- Reynolds, B. and Seeger, M. W. (2005). Crisis and emergency risk communication as an ıntegrative model, Journal of Health Communication, 10(1), 43-55.
- Samur, S. (2020). Covid-19 pandemi sürecinde ankara'daki devlet üniversitelerinin Instagram kullanımları üzerine nicel bir araştırma, Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 7(6), 436-457.
- Siegel, P. C. (2005). Perception management: Io’s stepchild?. Low Intensity Conflict & Law Enforcement 13, (2), 118-120.
- Solmaz, B. and Görkemli, N. H. (2012). Büyükşehir belediyeleri ve sosyal medya kullanımı. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 18, 9-20.
- Spence, P. R., Lachlan, K. A. and Griffin, D. R. (2007). Crisis communication, race, and natural disasters, Journal of Black Studies, 37(4), 539-554.
- Topcu, M. (2017). Kriz liderliği ve krizleri fırsata çevirmede dönüştürücü-vizyoner liderlik, Akademik Hassasiyetler, 4(8), 71-100.
- Travers, C. (1998). Communicating out of a crisis. (Ed.) M. Bland. Handling the Stress içinde (143-159). London, Macmillan.
- Tunçay, Esra (2020). Kamu Diplomasisinde Dijital İletişimin Rolü: Türkiye ve G8 Ülkelerinin Karşılaştırmalı İncelenmesi, Yayımlanmamış Doktora Tezi, İstanbul Üniversitesi.
- Türk, M.S. (2014). Algı yönetimi ve iletişim: Algının ötesinde bir gerçeklik var mı?, Bilal Karabulut (Ed), Algı Yönetimi içinde, İstanbul: Alfa, 19.
- Türk Dil Kurumu Sözlüğü. (2023). Algı. Akşam Sanat Okulu Matbaası, 10. Baskı: Ankara; 72.
- Weıner, D. (2006). Crisis communications: managing corporate reputation in the court of public opinion. Ivey Business Journal, 70(4), 1-6.
- WHO (2021) WHO Coronovirus (Covid-19) dashboard, Erişim 22.04.2021, https://covid19.who.int/
- Yenice, A., Pirtini, S. and Ataman, G. (2018). Sosyal medyada kriz yönetimi ve kurum itibarı ile ilişkisi üzerine bir model uygulaması. Kırklareli Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 7(3), 1-20.
- Yüksel, A., and Şener, E. (2017). The reflections of digitalization at organizational level: industry 4.0 in Turkey. Journal of Business, Economicsand Finance (JBEF), 6(3), 291- 300.
- Zhu, L., Anagondahallı, D. and Zhang, A. (2017). Social media and culture in crisis communication: Mcdonald’s and KFC crises management in China. Public Relations Review, 43(3), 487-492.
There are 49 citations in total.
Details
| Primary Language | English |
|---|---|
| Subjects | Communication Studies |
| Journal Section | Articles |
| Authors | |
| Publication Date | December 30, 2023 |
| Acceptance Date | December 25, 2023 |
| Published in Issue | Year 2023Issue: 39 |
- Article Files
