Les programmes de mariage dans le processus de transformation/reproduction de pratiques matrimoniaux
Abstract
Dans cet article nous examinons comment les programmes de mariage, qui ont été l’émission sur des chaînes télévisés en Turquie depuis 2007, ont transformé des rôles de genre et des pratiques matrimoniaux. La caractéristique la plus essentielle de ces programmes est qu’ils nous présentent comment la fiction est transformée en une référence de réalité dans la (re)construction du mariage. Les pratiques de mariage se décrivent sur le discours de choix libre de compagnon. Cependant ce discours d’émancipation ne signifie pas l’émancipation de relations de genre parce que ces programmes renforcent des rôles genrés en favorisant le mariage qui constitue un champ reproduction de ces rôles. Tout d’abord, le choix libre de compagnon et des mariages d’amour promis par ces programmes reproduisent, en différent forme et conditions, des mariages arrangés. Deuxièmement, ils (re)inclussent les ratés, les agents qui sont exclus du marché matrimonial tandis qu’ils créent leurs propres ratés. Finalement ces programmes standardisent et transforment les pratiques matrimoniales en une connaissance technique et renforce l’institution de mariage en créant une image de confiance pour les participants.
Abstract
Bu makalede Türkiye’de 2007 yılından itibaren yayınlanmaya başlayan, evlendirme programları olarak adlandırdığımız televizyon programlarının toplumsal cinsiyet rollerini ve evlilik pratiklerini nasıl dönüştürdüğü sorgulanmıştır. Bu programların en önemli özelliği, evliliğin kurulmasında kurgunun, nasıl bir gerçeklik referansına dönüştüğünü bize göstermesidir. Evlendirme programları öncelikle kendilerini özgür eş seçimi söylemi üzerinden kurgulamaktadır. Ancak bu özgürlük söylemi kadın-erkek ilişkilerinin özgürleşmesi anlamına gelmez, çünkü bu programlar toplumsal cinsiyet rollerinin bir yeniden üretim alanını oluşturan evliliği teşvik ederek onları güçlendirmektedir. İlk olarak programların vaat ettiği özgür eş seçimi ve aşk evliliği aslında farklı biçimlerde görücü usulü evliliği yeniden üretmektedir. İkinci olarak bir yandan evlendirme programları evlilik pratiklerinin bir strateji alanı oluşturduğu evlilik piyasasından dışlanmış aktörleri piyasanın içine çekmekte, diğer yandan kendi dışlanan aktörlerini yaratmaktadır. Son olarak bu programlar evlilik pratiklerini teknik bir bilgiye dönüştürüp, standartlaştırmakta ve katılımcıları için güven imgesi yaratarak evliliğin kurumsallığını pekiştirmektedir.
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Journal Section | Articles |
| Authors | |
| Publication Date | February 1, 2012 |
| Published in Issue | Year 2012Issue: 16 |
