Bu makalenin hedefi bedensel, yaratıcı, performatif ve araştırmacının öznelliğini yansıtarak geliştirdiği araştırma yöntemlerine dair bilgi külliyatına katkıda bulunmaktır. Sosyal olguları araştırırken ara’da oluş ve eşikte olma halini vurgulayarak çalışmanın gerekliliği önerilmektedir. Sosyal bilimde epistemolojik sorunlar bağlamında temsiliyet ve gerçeklik meselesi eleştirel bir yönden tartışılarak, deneysel ve yenilikçi yöntemlerin aranması gerektiği savunulmakta ve görsel etnografi önerilmektedir. Bu makale araştırmacının dans ile video kamera ara’sında deney ve deneyim yoluya sahadan çıkardığı bir bilgi olarak sosyal olguların akış halinde, her daim hareket içinde oluşunu ve geçici, uçucu olma halini savunmakta ve bunları ara kavramı çerçevesinde tartışmaktadır. Bu bağlamda video etnografisi uzlaşımsal sosyal bilim yöntemleriyle ulaşamayacağımız başka türden bir bilgiye ulaşmak için uygun bir yöntem olarak önerilmektedir. Bu makaleye kaynaklık eden araştırma esnasında yüksek tempolu, tekrara dayalı ritmik ve zamansal devamlılık arz eden müzik ortamlarında gerçekleşen dans pratiği araştırılmış ve sonuç olarak dansın bir yere ya da manaya çakılamaz, sabitlenemez, sınırlanamaz, tanımlanamaz ve yazıya indirgenemez olma hali vurgulanmıştır.
The purpose of this article is to contribute to the body of knowledge that argues for necessity of enacting creative, performative research methods that incorporates embodiment and reflexivity. It suggests studying social phenomena by highlighting liminality, that is to say, being in-between and in the middle. The epistemological issues in context of representation and reality are critically evaluated, in defense of experimental innovative methodological searches, in particular visual ethnographic methods. The very premises of this article stem from knowledge acquired through practice and performance, by dancing and using a video camera simultaneously during fieldwork of a research on dance, the researcher rendered the very experience of middling (between dance and camera) as a method of investigating social phenomena in its fluidity and temporariness. In that context visual ethnographic methods are offered as a way, in which the researchers can reach at another form of knowledge, which is not attainable through using conventional social scientific methods. In investigating dance in high-tempo, repetitive, rhythmic, continuous music that lasts over a long time, the main line of argument of the research was that dance is fundamentally elastic and therefore it can neither be located nor limited or identified through writing. It challenges the objective realist claims of social scientific methods. By engaging in dancing and using a video camera it generates and offer this as dancing methods.
Le but de cet article est de contribuer à l’ensemble des connaissances sur les méthodes de recherche créatives et performatives qui intégrent la réflexivité et la subjectivité de chercheur. Il propose d’étudier les phénomènes sociaux en soulignant liminalité, c’est-à-dire, d’être entre-deux et au milieu. Les questions épistémologiques dans le contexte de la représentation et la réalité sont évaluées de manière critique, en quête des méthodes expérimentales, innovatrices et en particulier par des méthodes de l’éthnographie visuelle. Les prémisses de cet article sont issues de connaissances acquises au cours de la pratique et la performance, en dansant et en utilisant une caméra vidéo simultanément lors des travaux de terrain d’une recherche sur la danse pendant laquelle la chercheure a vécu l’expérience d’être au milieu (entre la danse et la caméra) comme une méthode de recherche des phénomènes sociaux dans leur fluidité et leur caractère temporaire. Dans ce contexte, les méthodes de l’éthnographie visuelle sont proposées comme des moyens par lesquelles les chercheurs peuvent atteindre une autre forme de connaissance qui n’est pas accessible par des méthodes conventionnelles de sciences sociales. En enquêtant sur la danse répétitive, rythmique, en haute-tempo avec la musique continue qui dure longtemps, la principale ligne d'argumentation de cette recherche était que la danse est fondamentalement élastique et donc elle ne peut ni être situées ni être limitée ou identifiées par l’écriture. Elle remet en cause les revendications objectives et réalistes des méthodes de sciences sociales.
mots-clès: la représentation l’éthnographie visuelle les méthodes l’herméneutique les recherches sur la danse
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | August 1, 2011 |
Published in Issue | Year 2011Issue: 15 |