Dijital Diplomaside Instagram Aracılığıyla Sosyal Medya Fenomenlerinin Kullanımı: Troya Ören Yeri Örneği
Öz
Soğuk Savaş sonrası “sert güç” kavramının etkisini kaybetmesiyle, diplomasi alanında yeni bir kavram olan “yumuşak güç” ortaya çıkmış ve 1990 yılında itibaren çeşitli araştırmalarla tartışılmıştır. Yumuşak güç anlayışı temelde baskıcı ve zorlayıcı güç, kısıtlama uygulamadan yürütülen bir diplomasi sürecini betimlemektedir. Yumuşak güç anlayışı çerçevesinde ortaya çıkan diğer bir kavram ise kamu diplomasisi olmuştur. Kamu diplomasisi, karşı kamuyu kültür, turizm, müzik, dil, yemek, eğitim gibi farklı alanlarla etkileyerek olumlu bir imaj oluşturma ve güven kazanma amacını içermektedir. Teknolojik gelişmeler, internet ve gelişen ağ sistemi, yeni medya araçları kamu diplomasisi uygulamalarını da yeniden şekillendirerek, “dijital diplomasi” kavramını ortaya çıkarmıştır. Dijital diplomasi, kamu diplomasisi faaliyetlerinin daha etkili, interaktif ve etkileşimli yürütülmesi için farklı dijital platformlar ve sosyal ağ sitelerinin kullanımına odaklanmaktadır. Bu etkili araçlardan biri de fotoğraf/video paylaşım sitesi Instagram’dır. Bu çalışma kapsamında dijital diplomasi anlayışı Instagram üzerinden ele alınmaktadır. Instagram’ın dijital diplomasi aracı olarak kullanılması “Troya Ören Yeri” örnek olayı çerçevesinde betimsel örnek olay tekniği ile incelenmiştir.2018 yılında Troya yılı kapsamında Troya Ören Yeri’nin UNESCO Dünya Kültür Mirası Listesi’ne alınmasının 20’ci yılı nedeniyle Turizm ve Kültür Bakanlığı tarafından Instagram üzerinden beş sosyal medya fenomeni bölgeye davet edilmiş ve sosyal medya fenomenleri Türkiye’nin tanıtımı için Instagram üzerinden paylaşımlar gerçekleştirmiştir. Bulgular, Instagram’ın etkileşimli potansiyeline karşın genel olarak yeterince yönetilemediğini ortaya koyarken, sosyal medya fenomenlerinin ağırlıklı olarak tarihi ve turistik bilgiler paylaştığını göstermiştir.
Anahtar Kelimeler
Dijital diplomasi Instagram Troya Ören Yeri sosyal medya fenomenleri örnek olay incelemesi
Kaynakça
- Adesina, S. O. (2017). Foreign policy in an Era of Digital Diplomacy. Cogent Social Sciences, 3 (1), 1-13.
- Boyle, J. (2019). Twitter Diplomacy Between India and The United States: Agenda-BUilding Analysis of Tweets during Presidential Visits. Global Media and Communication, 15 (1), 121-134.
- Bull, H. (1997). The Anarchical Society: A Study of Order in World Politics. Houndmills: Macmillan
- Collins, D. S., DeWitt, R, J. ve Le Febvre, K, R. (2019). Etiket Diplomacy: Twitter as a Tool for Engaging in Public Diplomacy and Promoting US.Foreign Policy, 15, 78-96.
- Çavuş, T. (2012). Dış Politikada Yumuşak Güç Kavramı ve Türkiye’nin Yumuşak Güç Kullanımı. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 2 (2), 23-36.
- Çömlekçi, F. M. (2019). Dijitalleşen Diplomasi ve Sosyal Medya Kullanımı: Büyükelçilik Facebook Hesapları Üzerine bir Araştırma. Kırklareli Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 8 (1), 1-13.
- Eisenhardt, K.M. (1989). Building Theories from Case Study Research.The Academy of Management Review 14 (4), 532-550
- Gilhem, B. (2000). Case Study Reseah Methods. New York: Continuum.
- Given, M. L. (2008). The Sage Encyclopedia of Qualitative Research Methods. Thousand Oaks: Sage.
- Grix, J. ve Brannagan, M. P. (2016) Of Mechanisms and Myths: Conceptualising States’ “Soft Power” Strategies through Sports Mega-Events. Diplomacy & Statecraft, 27 (2), 251-272.
- Hanson, F. (2012). Baked in and Wired: eDiplomacy@State. Foreign Policy Paper Series no 30, 1-41.
- Harris, B. (2013). Diplomacy 2.0: The Future of Social Media in Nation Branding. Exhange: The Journal of Public Diplomacy. 4, 17-31.
- Heng, Y-K. (2010). Mirror, Mirror on the Wall, Who is The Softest of Them All? Evaluating Japanese And Chinese Strategies in The ‘Soft’ Power Competition Era. International Relations of the Asia-Pacific, 10, 275-304.
- Huijgh E. (2016). Public diplomacy. Constantinou CM, Kerr P ve Sharp P (Ed.),The SAGE Handbook of Diplomacy(437-450). London: Sage.
- Ittefaq, M. (2019). Digital Diplomacy via Social Networks: A Cross-National Analysis of Governmental Usage of Facebook and Twitter for Digital Engagement. Journal of Contemporary Eastern Asia, 18 (1), 49-69.
- Kampf, R., Manor, I. Ve Segev, E. (2015). Digital Diplomacy 2.0? A Cross-National Comparison of Public Engagement in Facebook and Twitter. The Hague Journal of Diplomacy, 10, 331-362.
- Korkmaz, A. ve Böyük, M. (2019). Sosyal Medya Ortamlarının Diplomasi İletişiminde Kullanımı: Weibo Sosyal Medya Platformu Örneği. Simetrik İletişim Araştırmaları Dergisi, 1 (1), 37-47.
- Köse, E. (2017). Dijital Diplomasinin Sosyo-Ekonomik ve Sosyo-Politik Yapıya Etkisi. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 22 (15), 2347-2370.
- Manor, I. Ve Crilley, R. (2020). The Mediatisation of MFAs: Diplomacy in the New Media Ecology. The Hague Journal of Diplomacy, 15, 66-92.
- Melissen, J. (2013). Public diplomacy. A. Cooper, J. Heine, R. ve Thakur (Ed.),The oxford Handbook of Modern Diplomacy (436–452). Oxford: Oxford University Press.
- Melissen, J ve de Keulenaar, E. V. (2017). Critical Digital Diplomacy as a Global Challenge: The South Korean Experience.Global Policy, 8 (3), 294-302.
- Nye, S. J. (2004). Soft Power and American Foreign Policy. Political Sicence Quarterly, 119 (2), 255-270
- Nye, S. J. (2009). Get Smart: Combining Hard and Soft Power. Foreign Affairs, 88 (4), 160-163.
- Özlü, Ö. Ve Alan, A. G. (2020). Kamu Diplomasisi Oluşturulmasında Dijital Diplomasinin Etkisi: Türkiye’de Bulunan Büyükelçiliklerin Twitter Kullanımı. Erciyes İletişim Dergisi, 7(2), 1345-1366).
- Rashica, V. (2018). The Benefits and Risks of Digital Diplomacy. SEEU Review, 13 (1), 75-89.
- Sancar, A. G. (2016). Yumuşak Güç Kaynağı olarak Kültür ve Türkiye’nin Yumuşak Gücünde Kültür Faktörü. Balkan ve Yakın Doğu Sosyal Bilimler Dergisi, 2 (4), 16-26.
- Sancar, A. G. (2017a). Turizm Diplomasisi Kapsamında Yer Markalama: Turkey Home Kampanya Analizi. Selçuk İletişim, 9 (4), 89-108.
- Sancar, A. G. (2017b). Dijital Diplomaside İnstagram’ın Rolü: Come See Turkey Örneği. Öztürk, G. ve Eken, İ. (Ed.), 1st International Conference on New Trends in Communication (371-381). İstanbul: İstanbul Ticaret Üniversitesi.
- Spy, D. (2018). Facebook Diplomacy: A Data-Driven, User-Focused Approach to Facebook use by Diplomati Missions. Media International Australia, 168 (1), 62-80
- Sergunin, A. ve Karabeshkin, L. (2015). Understanding Russia’s Soft Power. Politics, 35 (3-4), 347-363.
- Snow, N. (2009). Rethinking Public Diplomacy. Nancy Snow & Philip M. Taylor (Ed.), Routledge Handbook of Public Diplomacy (1-9). New York: Routledge International Handbooks.
- Straus, N., Kruikemeier, S., Van der Meulen, H., ve Van Noort, G. (2015). Digital Diplomacy in GCC Countries: Strategic Communication of Western Embassies on Twitter. Government Information Quarterly, 32, 369-379.
- Tuncer, F. F. (2020). Uluslararası İlişkilerin Dijital Dönüşümü: Twitter Diplomasisi. İ.E. Çelik (Ed.), Dijital Dönüşüm: Ekonomik ve Toplumsal Boyutlarıyla (195-209). Ankara: Gazi Kitabevi.
- Watson, A. (1984). Diplomacy: The Dialogue Between States. New York: Routledge.
- Yağmurlu, A. (2019). Dijital Diplomasi: Kamu Diplomasisi Çerçevesinden Avrupa Birliği Üye Ülkeleri ve Türkiye Dışişleri Bakanlık İnternet Uygulamaları. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 7(2), 267-295.
- Yapıcı, U. (2015). Yumuşak Güç Ölçülebilir mi? Uluslararası İlişkiler/International Relations, 12 (47), 5-25.
- Yin, K. R. (2003). Case Study Research: Design and Methods. Thousand Oaks: Sage. We Are Social Raporu 2020. Erişim 22 Aralık 2020, https://wearesocial.com/digital-2020
Utilisation d'influenceurs via Instagram dans la diplomatie numérique : étude de cas sur les ruines de Troya
Öz
Après la guerre froide, le concept de « puissance dure » a perdu de son influence, un nouveau concept dans le domaine de la diplomatie, le « puissance douce », a émergé et fait l'objet de diverses études depuis 1990 Le concept de décrit essentiellement un processus de diplomatie mené sans appliquer de pouvoir et de restrictions oppressifs et coercitifs. Un autre concept qui a émergé dans le cadre du concept de puissance douce est la diplomatie publique. La diplomatie publique vise à créer une image positive et à gagner la confiance en influençant l'autre public dans différents domaines tels que la culture, le tourisme, la musique, la langue, la nourriture et l'éducation. Les développements technologiques, l’Internet et le développement du système de réseau, les nouveaux outils médiatiques ont remodelé les pratiques de la diplomatie publique et créé le concept de « diplomatie numérique ». La diplomatie numérique se concentre sur l'utilisation de différentes plateformes numériques et sites de réseaux sociaux pour mener des activités de diplomatie publique plus efficaces et interactives. L'un de ces outils efficaces est le site de partage de photos / vidéos Instagram. Dans le cadre de cette étude, la compréhension de la diplomatie numérique est discutée sur Instagram. Ce sont les comptes Instagram de 5 phénomènes de médias sociaux invités à Çanakkale par Le Ministère du Tourisme et de la Culture en raison du 20e anniversaire de l'inscription des ruines de Troya sur la liste du patrimoine culturel mondial en 2018 font l''objet de recherche. L'étude de cas descriptive a été choisie comme technique de recherche. Les résultats ont montré que le potentiel interactif d'Instagram n'était pas suffisamment utilisé, mais que les éléments culturels émotionnels et visuels en termes de diplomatie numérique étaient utilisée efficacement.
Anahtar Kelimeler
Diplomatie numérique Instagram ruines de Troya phénomènes des médias sociaux étude de cas
Kaynakça
- Adesina, S. O. (2017). Foreign policy in an Era of Digital Diplomacy. Cogent Social Sciences, 3 (1), 1-13.
- Boyle, J. (2019). Twitter Diplomacy Between India and The United States: Agenda-BUilding Analysis of Tweets during Presidential Visits. Global Media and Communication, 15 (1), 121-134.
- Bull, H. (1997). The Anarchical Society: A Study of Order in World Politics. Houndmills: Macmillan
- Collins, D. S., DeWitt, R, J. ve Le Febvre, K, R. (2019). Etiket Diplomacy: Twitter as a Tool for Engaging in Public Diplomacy and Promoting US.Foreign Policy, 15, 78-96.
- Çavuş, T. (2012). Dış Politikada Yumuşak Güç Kavramı ve Türkiye’nin Yumuşak Güç Kullanımı. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 2 (2), 23-36.
- Çömlekçi, F. M. (2019). Dijitalleşen Diplomasi ve Sosyal Medya Kullanımı: Büyükelçilik Facebook Hesapları Üzerine bir Araştırma. Kırklareli Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 8 (1), 1-13.
- Eisenhardt, K.M. (1989). Building Theories from Case Study Research.The Academy of Management Review 14 (4), 532-550
- Gilhem, B. (2000). Case Study Reseah Methods. New York: Continuum.
- Given, M. L. (2008). The Sage Encyclopedia of Qualitative Research Methods. Thousand Oaks: Sage.
- Grix, J. ve Brannagan, M. P. (2016) Of Mechanisms and Myths: Conceptualising States’ “Soft Power” Strategies through Sports Mega-Events. Diplomacy & Statecraft, 27 (2), 251-272.
- Hanson, F. (2012). Baked in and Wired: eDiplomacy@State. Foreign Policy Paper Series no 30, 1-41.
- Harris, B. (2013). Diplomacy 2.0: The Future of Social Media in Nation Branding. Exhange: The Journal of Public Diplomacy. 4, 17-31.
- Heng, Y-K. (2010). Mirror, Mirror on the Wall, Who is The Softest of Them All? Evaluating Japanese And Chinese Strategies in The ‘Soft’ Power Competition Era. International Relations of the Asia-Pacific, 10, 275-304.
- Huijgh E. (2016). Public diplomacy. Constantinou CM, Kerr P ve Sharp P (Ed.),The SAGE Handbook of Diplomacy(437-450). London: Sage.
- Ittefaq, M. (2019). Digital Diplomacy via Social Networks: A Cross-National Analysis of Governmental Usage of Facebook and Twitter for Digital Engagement. Journal of Contemporary Eastern Asia, 18 (1), 49-69.
- Kampf, R., Manor, I. Ve Segev, E. (2015). Digital Diplomacy 2.0? A Cross-National Comparison of Public Engagement in Facebook and Twitter. The Hague Journal of Diplomacy, 10, 331-362.
- Korkmaz, A. ve Böyük, M. (2019). Sosyal Medya Ortamlarının Diplomasi İletişiminde Kullanımı: Weibo Sosyal Medya Platformu Örneği. Simetrik İletişim Araştırmaları Dergisi, 1 (1), 37-47.
- Köse, E. (2017). Dijital Diplomasinin Sosyo-Ekonomik ve Sosyo-Politik Yapıya Etkisi. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 22 (15), 2347-2370.
- Manor, I. Ve Crilley, R. (2020). The Mediatisation of MFAs: Diplomacy in the New Media Ecology. The Hague Journal of Diplomacy, 15, 66-92.
- Melissen, J. (2013). Public diplomacy. A. Cooper, J. Heine, R. ve Thakur (Ed.),The oxford Handbook of Modern Diplomacy (436–452). Oxford: Oxford University Press.
- Melissen, J ve de Keulenaar, E. V. (2017). Critical Digital Diplomacy as a Global Challenge: The South Korean Experience.Global Policy, 8 (3), 294-302.
- Nye, S. J. (2004). Soft Power and American Foreign Policy. Political Sicence Quarterly, 119 (2), 255-270
- Nye, S. J. (2009). Get Smart: Combining Hard and Soft Power. Foreign Affairs, 88 (4), 160-163.
- Özlü, Ö. Ve Alan, A. G. (2020). Kamu Diplomasisi Oluşturulmasında Dijital Diplomasinin Etkisi: Türkiye’de Bulunan Büyükelçiliklerin Twitter Kullanımı. Erciyes İletişim Dergisi, 7(2), 1345-1366).
- Rashica, V. (2018). The Benefits and Risks of Digital Diplomacy. SEEU Review, 13 (1), 75-89.
- Sancar, A. G. (2016). Yumuşak Güç Kaynağı olarak Kültür ve Türkiye’nin Yumuşak Gücünde Kültür Faktörü. Balkan ve Yakın Doğu Sosyal Bilimler Dergisi, 2 (4), 16-26.
- Sancar, A. G. (2017a). Turizm Diplomasisi Kapsamında Yer Markalama: Turkey Home Kampanya Analizi. Selçuk İletişim, 9 (4), 89-108.
- Sancar, A. G. (2017b). Dijital Diplomaside İnstagram’ın Rolü: Come See Turkey Örneği. Öztürk, G. ve Eken, İ. (Ed.), 1st International Conference on New Trends in Communication (371-381). İstanbul: İstanbul Ticaret Üniversitesi.
- Spy, D. (2018). Facebook Diplomacy: A Data-Driven, User-Focused Approach to Facebook use by Diplomati Missions. Media International Australia, 168 (1), 62-80
- Sergunin, A. ve Karabeshkin, L. (2015). Understanding Russia’s Soft Power. Politics, 35 (3-4), 347-363.
- Snow, N. (2009). Rethinking Public Diplomacy. Nancy Snow & Philip M. Taylor (Ed.), Routledge Handbook of Public Diplomacy (1-9). New York: Routledge International Handbooks.
- Straus, N., Kruikemeier, S., Van der Meulen, H., ve Van Noort, G. (2015). Digital Diplomacy in GCC Countries: Strategic Communication of Western Embassies on Twitter. Government Information Quarterly, 32, 369-379.
- Tuncer, F. F. (2020). Uluslararası İlişkilerin Dijital Dönüşümü: Twitter Diplomasisi. İ.E. Çelik (Ed.), Dijital Dönüşüm: Ekonomik ve Toplumsal Boyutlarıyla (195-209). Ankara: Gazi Kitabevi.
- Watson, A. (1984). Diplomacy: The Dialogue Between States. New York: Routledge.
- Yağmurlu, A. (2019). Dijital Diplomasi: Kamu Diplomasisi Çerçevesinden Avrupa Birliği Üye Ülkeleri ve Türkiye Dışişleri Bakanlık İnternet Uygulamaları. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 7(2), 267-295.
- Yapıcı, U. (2015). Yumuşak Güç Ölçülebilir mi? Uluslararası İlişkiler/International Relations, 12 (47), 5-25.
- Yin, K. R. (2003). Case Study Research: Design and Methods. Thousand Oaks: Sage. We Are Social Raporu 2020. Erişim 22 Aralık 2020, https://wearesocial.com/digital-2020
Öz
After the Cold War, while the concept of "hard power" lost its influence, a new concept called “soft power” in the field emerged, and this new concept has been discussed in various studies since 1990. The soft power concept represents a diplomacy process that is carried out without applying oppressive and coercive power and restrictions. Another concept that emerged within the framework of soft power was public diplomacy. Public diplomacy aims to create a positive image and to gain trust by influencing the public with different fields such as culture, tourism, music, language, food, education. Technological developments, the internet and developing network systems, new media tools have reshaped public diplomacy practices and created the concept of "digital diplomacy". Digital diplomacy focuses on the use of different digital platforms and social networking sites for more effective and interactive public diplomacy activities. One of these effective tools is the photo/video sharing platform Instagram. Within the scope of this study, the understanding of digital diplomacy is discussed through Instagram. As a research object, the Instagram accounts of five social media influencers who were invited to Çanakkale by the Ministry of Tourism and Culture, due to the 20th anniversary of Troy Ruins being included in the World Cultural Heritage list in 2018, were chosen. As the research, a descriptive case study was conducted. The findings showed that while the interactive potential of Instagram was not used sufficiently, the use of emotion and visual cultural elements in terms of digital diplomacy was used effectively.
Anahtar Kelimeler
Digital diplomacy Instagram Troya Ruins social media influencers case study
Kaynakça
- Adesina, S. O. (2017). Foreign policy in an Era of Digital Diplomacy. Cogent Social Sciences, 3 (1), 1-13.
- Boyle, J. (2019). Twitter Diplomacy Between India and The United States: Agenda-BUilding Analysis of Tweets during Presidential Visits. Global Media and Communication, 15 (1), 121-134.
- Bull, H. (1997). The Anarchical Society: A Study of Order in World Politics. Houndmills: Macmillan
- Collins, D. S., DeWitt, R, J. ve Le Febvre, K, R. (2019). Etiket Diplomacy: Twitter as a Tool for Engaging in Public Diplomacy and Promoting US.Foreign Policy, 15, 78-96.
- Çavuş, T. (2012). Dış Politikada Yumuşak Güç Kavramı ve Türkiye’nin Yumuşak Güç Kullanımı. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 2 (2), 23-36.
- Çömlekçi, F. M. (2019). Dijitalleşen Diplomasi ve Sosyal Medya Kullanımı: Büyükelçilik Facebook Hesapları Üzerine bir Araştırma. Kırklareli Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 8 (1), 1-13.
- Eisenhardt, K.M. (1989). Building Theories from Case Study Research.The Academy of Management Review 14 (4), 532-550
- Gilhem, B. (2000). Case Study Reseah Methods. New York: Continuum.
- Given, M. L. (2008). The Sage Encyclopedia of Qualitative Research Methods. Thousand Oaks: Sage.
- Grix, J. ve Brannagan, M. P. (2016) Of Mechanisms and Myths: Conceptualising States’ “Soft Power” Strategies through Sports Mega-Events. Diplomacy & Statecraft, 27 (2), 251-272.
- Hanson, F. (2012). Baked in and Wired: eDiplomacy@State. Foreign Policy Paper Series no 30, 1-41.
- Harris, B. (2013). Diplomacy 2.0: The Future of Social Media in Nation Branding. Exhange: The Journal of Public Diplomacy. 4, 17-31.
- Heng, Y-K. (2010). Mirror, Mirror on the Wall, Who is The Softest of Them All? Evaluating Japanese And Chinese Strategies in The ‘Soft’ Power Competition Era. International Relations of the Asia-Pacific, 10, 275-304.
- Huijgh E. (2016). Public diplomacy. Constantinou CM, Kerr P ve Sharp P (Ed.),The SAGE Handbook of Diplomacy(437-450). London: Sage.
- Ittefaq, M. (2019). Digital Diplomacy via Social Networks: A Cross-National Analysis of Governmental Usage of Facebook and Twitter for Digital Engagement. Journal of Contemporary Eastern Asia, 18 (1), 49-69.
- Kampf, R., Manor, I. Ve Segev, E. (2015). Digital Diplomacy 2.0? A Cross-National Comparison of Public Engagement in Facebook and Twitter. The Hague Journal of Diplomacy, 10, 331-362.
- Korkmaz, A. ve Böyük, M. (2019). Sosyal Medya Ortamlarının Diplomasi İletişiminde Kullanımı: Weibo Sosyal Medya Platformu Örneği. Simetrik İletişim Araştırmaları Dergisi, 1 (1), 37-47.
- Köse, E. (2017). Dijital Diplomasinin Sosyo-Ekonomik ve Sosyo-Politik Yapıya Etkisi. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 22 (15), 2347-2370.
- Manor, I. Ve Crilley, R. (2020). The Mediatisation of MFAs: Diplomacy in the New Media Ecology. The Hague Journal of Diplomacy, 15, 66-92.
- Melissen, J. (2013). Public diplomacy. A. Cooper, J. Heine, R. ve Thakur (Ed.),The oxford Handbook of Modern Diplomacy (436–452). Oxford: Oxford University Press.
- Melissen, J ve de Keulenaar, E. V. (2017). Critical Digital Diplomacy as a Global Challenge: The South Korean Experience.Global Policy, 8 (3), 294-302.
- Nye, S. J. (2004). Soft Power and American Foreign Policy. Political Sicence Quarterly, 119 (2), 255-270
- Nye, S. J. (2009). Get Smart: Combining Hard and Soft Power. Foreign Affairs, 88 (4), 160-163.
- Özlü, Ö. Ve Alan, A. G. (2020). Kamu Diplomasisi Oluşturulmasında Dijital Diplomasinin Etkisi: Türkiye’de Bulunan Büyükelçiliklerin Twitter Kullanımı. Erciyes İletişim Dergisi, 7(2), 1345-1366).
- Rashica, V. (2018). The Benefits and Risks of Digital Diplomacy. SEEU Review, 13 (1), 75-89.
- Sancar, A. G. (2016). Yumuşak Güç Kaynağı olarak Kültür ve Türkiye’nin Yumuşak Gücünde Kültür Faktörü. Balkan ve Yakın Doğu Sosyal Bilimler Dergisi, 2 (4), 16-26.
- Sancar, A. G. (2017a). Turizm Diplomasisi Kapsamında Yer Markalama: Turkey Home Kampanya Analizi. Selçuk İletişim, 9 (4), 89-108.
- Sancar, A. G. (2017b). Dijital Diplomaside İnstagram’ın Rolü: Come See Turkey Örneği. Öztürk, G. ve Eken, İ. (Ed.), 1st International Conference on New Trends in Communication (371-381). İstanbul: İstanbul Ticaret Üniversitesi.
- Spy, D. (2018). Facebook Diplomacy: A Data-Driven, User-Focused Approach to Facebook use by Diplomati Missions. Media International Australia, 168 (1), 62-80
- Sergunin, A. ve Karabeshkin, L. (2015). Understanding Russia’s Soft Power. Politics, 35 (3-4), 347-363.
- Snow, N. (2009). Rethinking Public Diplomacy. Nancy Snow & Philip M. Taylor (Ed.), Routledge Handbook of Public Diplomacy (1-9). New York: Routledge International Handbooks.
- Straus, N., Kruikemeier, S., Van der Meulen, H., ve Van Noort, G. (2015). Digital Diplomacy in GCC Countries: Strategic Communication of Western Embassies on Twitter. Government Information Quarterly, 32, 369-379.
- Tuncer, F. F. (2020). Uluslararası İlişkilerin Dijital Dönüşümü: Twitter Diplomasisi. İ.E. Çelik (Ed.), Dijital Dönüşüm: Ekonomik ve Toplumsal Boyutlarıyla (195-209). Ankara: Gazi Kitabevi.
- Watson, A. (1984). Diplomacy: The Dialogue Between States. New York: Routledge.
- Yağmurlu, A. (2019). Dijital Diplomasi: Kamu Diplomasisi Çerçevesinden Avrupa Birliği Üye Ülkeleri ve Türkiye Dışişleri Bakanlık İnternet Uygulamaları. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 7(2), 267-295.
- Yapıcı, U. (2015). Yumuşak Güç Ölçülebilir mi? Uluslararası İlişkiler/International Relations, 12 (47), 5-25.
- Yin, K. R. (2003). Case Study Research: Design and Methods. Thousand Oaks: Sage. We Are Social Raporu 2020. Erişim 22 Aralık 2020, https://wearesocial.com/digital-2020
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 31 Ocak 2021 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021Sayı: 6 |
Cited By
- Makale Dosyaları
