Öz
Bir birey ya da kurum hakkında medya veya ağızdan ağıza iletim yoluyla olumsuz hatta kötüleyici haberlerin, telafisi olmayan bir şekilde dağıtılması olarak tanımlanan “negatif halkla ilişkiler”, stratejik iletişim yönetimi kapsamında ele alınmaktadır. Halkla ilişkiler uygulamaları çoğunlukla olumlu imaj yaratma yönelimli olduğundan; bilinçli olarak olumsuz içerik üreterek rakibi yok etme temelli negatif halkla ilişkiler kavramına alan literatürde çok az rastlanmaktadır. Hem örgütün hem de hedef kitlenin fikir, tutum ve davranışlarında istenilen yönde değişim yaratmayı amaçlayan halkla ilişkiler uygulamalarında kullanılan çerçeveleme stratejileri; negatif halkla ilişkiler uygulamaları karşısında kurumsal imaj ve itibarın korunmasını sağlayabilmektedir. Bu çalışmanın amacı; negatif halkla ilişkiler uygulamalarının rakipler arasında yeni nesil kurumsal krizlere neden olabileceğinin tartışılmasıdır. Çalışma kapsamında kavramın stratejik iletişim yönetimi açısından önemi, sektörel örnekler üzerinden ortaya konmuştur. Rakiplerinin performansa bağlı ve değerler temelli negatif halkla ilişkiler uygulamalarının markaların kurumsal itibarına zarar verebilecekleri ve halkla ilişkiler uzmanlarının da bu koşullar içinde yönetebilecekleri “çerçevelere” sahip olmalarının önemli olduğu sonucuna ulaşılmıştır.
Anahtar Kelimeler
Stratejik iletişim yönetimi negatif halkla ilişkiler çerçeveleme
Kaynakça
- Aydede, C. (2004). Profesyonel Bir İlişki: Medya ve Halkla İlişkiler. İstanbul: Rota Yayınları. Bateson G.(1972) Steps to an Ecology of Mind, Jason Aronson Inc, Notvale, NewJersey.’den aktaran Özarslan, H. ve Güran, M.S. (2015). İletişim Araştırmalarında Çerçeveleme Paradigması: Son Döneme Ait Bir İnceleme. Selçuk İletişim. 8(4).32-48. Bozkurt, İ. (2015). “Bütünleşik Pazarlama İletişiminde Stratejik Halkla İlişkiler” içinde Günümüzde ve Gelecekte Stratejik Halkla İlişkiler Yönetimi. Saadet Uğurlu (Editör). Genişletilmiş 2. Baskı. İstanbul: Beta Yayınları. “Cambridge Analytica Hikayesi”. Erişim 9 Aralık 2018. https://webrazzi.com/2018/03/22/cambridge-analytica-hikayesi-facebook-ve-buyuk-veri/. Chong, D. Ve Druckman, J.N. (2007), A Theory of Framing and Opinion Formation in Competitive Elite Environments. Journal of Communication, 57, 99-118. Çınarlı, İ. (2013). Stratejik İletişim Yönetimi. 2. Baskı, İstanbul: Beta Yayınları. Dean, D.H. (2004). Consumer Reaction to Negative Publicity: Effects of Corporate Reputation, Response, and Responsibility for a Crisis Event. The Journal of Business Communication (1973), 41 (2), 192-211. Issue published: April 1, 2004 Eagly, A.H., Chaiken, S., (1993). The Psychology of Attitudes. Harcourt Brace Jovanovich College Publishers, Orlando, FL. Goffman E (1974). Frame Analysis: An Essay On The Organization of Experience, Cambridge, Harvard University Press, MA.’ten aktaran Özarslan, H. ve Güran, M.S. (2015). İletişim Araştırmalarında Çerçeveleme Paradigması: Son Döneme Ait Bir İnceleme. Selçuk İletişim. 8(4).32-48. Gregory, A (2003). “Public Relations and the Age of Spin”, Paper presented for Inaugural Lecture of Centre For Public Relations Studies, Leeds Metropolitan University, UK’den aktaran Sayımer, İ. (2006). Halkla İlişkiler Etiğinde Öne Çıkan Modellerin Etik Sistemler Açısından Değerlendirilmesi. Küresel İletişim Dergisi, 2. Ss.1-19, http://globalmediajournaltr.yeditepe.edu.tr/sites/default/files/04_idil_sayimer.pdf. Erişim Tarihi:27.09.2019. Grunig, J.E.- Grunig L.A. - Dozier, D. M. (2006), “The Excellence Theory”, Botan, C. H- Hazleton, V. (Ed.) Public Relation Theory, Lawrence Erlbaum Associates, New Jersey’den aktaran Güran, M.S. ve Özarslan, H. (2013). Çerçeveleme Teorisinin Halkla İlişkilerde Kullanımı. Türkiyat Araştırmaları Dergisi İçinde (299-314), 34. Güran, M.S. ve Özarslan, H. (2013). Çerçeveleme Teorisinin Halkla İlişkilerde Kullanımı. Türkiyat Araştırmaları Dergisi. 34. 299-314. Hallahan, K. (1999). Seven Models of Framing: Implications for Public Relations. Journal of Public Relations Research, 11(3), 205–242 Hallahan, K., Holtzhausen D., Van Ruler B., Verčič, D. & Sriramesh K., (2007). Defining Strategic Communication, Journal of Strategic Communication, 1(1), 3-35. Hax, A. ve Majluf, N. (1998). “The Concept of Strategy and the Strategy Formulation Process”. Interfaces. 18 (3): 99-109. Holmström, L. (2010). Industrial Espionage and Corporate Security: The Ericsson Case. Reports of the Police College of Finland, Erişim 8.12.2018 https://www.theseus.fi/bitstream/handle/10024/86735/Rapotteja_87_holmstrom.pdf?sequence=1 Mahajan, V., Muller. E. ve Kerin, R.A. (1984). “Introducing strategy for new products with positive and negative word of mouth”, Management Science, 30(12), 1389-1404. Masiukiewicz, P. ve Howzan, A. (2015). Crisis Marketing and Bank Runs. Social and Behavioral Sciences, 210.146 – 153 Mortet, S. ve Nadi, M. (2013). The impact of competitive intelligenceon firms “Case Study of China”. https://dspace.univ-ouargla.dz/jspui/bitstream/123456789/6909/1/EB0312F.pdf. 29-40. Erişim 9 Aralık 2018 Murphree, V., Reber, B.H. ve Blevens, F. (2009). Superhero, Instructor, Optimist: FEMA and the Frames of Disaster in Hurricanes Katrina and Rita, Journal of Public Relations Research, 21(3), 273-294. Özarslan, H. ve Güran, M.S. (2015). İletişim Araştırmalarında Çerçeveleme Paradigması: Son Döneme Ait Bir İnceleme. Selçuk İletişim. 8(4).32-48. Pullig, C., Netemeyer, R.G., Biswas, A., (2006). Attitude Basis, Certainty, And Challenge Alignment: A Case of Negative Brand Publicity. Journal of Academic Marketing. Science. 34 (4), 528–542. Rothke, B (2001). Corporate Espionage and What Can Be Done to Prevent It. Information Systems Security. 10(5):1-7. Erişim 7 Aralık 2018. https://www.researchgate.net/publication/220450115_Corporate_Espionage_and_What_Can_Be_Done_to_Prevent_It. Sherrell, D.L. ve Reidenbach, E.R. (1986), A consumer response framework for negative publicity: suggestions for response strategies, Akron Business and Economic Review, 17(2), 37-44. Selvi, Ö. ve Altan,S. (2016). Halkla İlişkiler Etiği ve Medya. Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu Dergisi, 19(1), 277-299. Smith, R. (2004). Strategic Planning for Public Relations. 2. Baskı. NJ: Lawrence Erlbaum Associates. Snow D A, Rochford E B Jr., Worden S K and Benford R D (1986) Frame Alignment Processes, Micromobilization and Movement Participation, American Sociological Review, 51(4), 464 - 81’dan aktaran Özarslan, H. ve Güran, M.S. (2015). İletişim Araştırmalarında Çerçeveleme Paradigması: Son Döneme Ait Bir İnceleme. Selçuk İletişim. 8(4).32-48. Štefánikováa, L. ve Masárováa, G. (2014). The need of complex competitive intelligence. Social and Behavioral Sciences, 110, 669-677. Tuchman G (1978) Making News, A Study in The Construction of Reality, Knopf, New York’tan aktaran Özarslan, H. ve Güran, M.S. (2015). İletişim Araştırmalarında Çerçeveleme Paradigması: Son Döneme Ait Bir İnceleme. Selçuk İletişim. 8(4).32-48. Van Heerde, H., Helsen, K., Dekimpe, M.G., (2007). The impact of a product-harm crisis on marketing effectiveness. Marketing Science. 26 (2), 230–245. Vyravene, R. ve Rabbanee, F.K. (2016). Corporate negative publicity – the role of cause related marketing, Marketing Journal, 322–330. Walker, T.D. (1994). The Literature of Competitive Intelligence. Library Trends, 271-284. Wangenheim, F.V. (2005). “Postwitching negative word of mouth”, Journal of Service Research, Vol.8 No.1, pp.67-78. What is Black PR? (2018). 8 Aralık 2018. https://www.gnucitizen.org/blog/what-is-black-pr/. Wilson, L. ve Ogden, J. (2008). Strategic Communication Planning For Effective Public Relations and Marketing. Fifth Edition, Iowa: Kendall Hunt Publishing.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 28 Aralık 2019 |
| Kabul Tarihi | 9 Aralık 2019 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019Sayı: 31 |
- Makale Dosyaları
